En het gaat nu al niet goed met Peavey.
Hoe graag ik de positieve internist uit Utrecht ook wilde geloven, hier was ik natuurlijk al bang voor, die vervelende uitslag is de uitslag die klopt.
Vorige week dinsdag vond Ro dat Peavey weer bleek tandvlees had en zag ie dat er bloed in z'n urine zat, dus hup, weer onderweg naar de dierenarts. Die heeft z'n bloed getest en daar bleek uit: bloedarmoede, te weinig rode bloedcellen.
De combinatie van dingen: kwaadaardige tumor met kans op uitzaaiingen / bloed in urine / bleek tandvlees / bloedarmoede maakte de conclusie misschien niet zo moeilijk. Uitzaaiingen ... waarschijnlijk in z'n nieren, maar god knows waar nog meer.
Het is geen zekerheid, maar wel een zeer grote kans. De dierenarts gaf hem nog ongeveer een maand ... of misschien was het wel maximaal een maand. We hebben nog contact gehad met een oncoloog van de faculteit in Utrecht om te kijken of chemo een optie is. Theoretisch gezien zou dit wel kunnen, alleen raadde hij het sterk af. Chemo voor honden is minder zwaar als voor mensen, maar toch. Hij moet dan opgenomen worden en wat winnen we ermee? 100 dagen max.
Dat gaan we dus niet doen. Peavey heeft in ieder geval gelukkig geen pijn. Dat zou voor mij een reden zijn om er mee op te houden. Eigenlijk is er aan Peavey zelf meestal niks te merken. Gistermiddag even wel. Toen was ie traag en sloom, wilde niet eens een botje ! (pas toen ie zag dat Scooter erop zat te loeren is ie 'm gaan opeten) en veel bloed in z'n urine. Maar gisteravond was ie weer nagenoeg de ouwe. Hij heeft dus z'n ups en downs en uiteindelijk zal ie in zo'n down blijven en wordt het tijd om de dierenarts te gaan bellen.
In de tussentijd verwennen we 'm flink, op bed, vingertjes aflikken, weer op bed, stukje biefstuk.
Hij mag z'n laatste dagen nog even genieten. En wij van hem.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten