vrijdag 30 januari 2009

Knabbel in het land van Ka

Of we even die duif en die zwaan en die Skink weg wilde brengen. Huh? Watte? Een Skink? Ja, of een hagedis ... of zoiets in ieder geval. Naar de reptielenopvang.

Want naast het normale asiel, de knaagdierenopvang, de vogelopvang, de egelopvang, de vleermuizenopvang, de frettenopvang bestaat er ook ... de reptielenopvang. En daar moesten wij dus even heen.

En daar wilde we natuurlijk ook wel even binnen kijken. Kom je toch niet dagelijks bij zo'n reptielenopvang. En het mocht, de reptielenmeneer vroeg het zelfs zelf, of we niet even wilde kijken. Tuurlijk, wij wel.

1 stap naar binnen en een blik naar links bracht ons 2 kooien met cavia's. Eh ... cavia's zijn toch geen reptielen?
Nee, legde de reptielenmeneer uit. Cavia's zijn voer voor de reptielen. Slik. Oh.

Heel voorzichtig liepen we naar binnen. Want we mochten niks aanraken. En dat was best moeilijk. Want de hele woonkamer stond vol. En de keuken was er al uitgesloopt om plaats te maken voor heel veel glazen dozen.
Meneer at ook maar bij zijn ex, want hij had zelfs geen ruimte om een broodje te smeren.

Dus wij kijken wat rond terwijl de reptielenmeneer vertelt. Over dat het de natuur is, van die cavia's als voer en dat ie de reptielenbeestjes nooit doorverkoopt en dat ie geen subsidie krijgt en dat ie bijna blut is en dat ze in kleine hokjes zitten maar dat ze dat fijn vinden enzovoort enzovoort.
Het leek er veel op dat deze meneer al heel wat vragen had beantwoord van veel mensen en dat hij die antwoorden ons alvast wilde geven. Zonder dat we de vragen hadden gesteld.

Dus stel je voor: een druk vertellende man, allemaal glazen terrariums en 1 TV en 1 stoel... zoiets. En dat was dan de meneers woonkamer. Vol met vooral slangen, hagedisachtigen en vogelspinnen. En een konijntje.

Goh, wat raar, een konijntje tussen al die reptielen.

Ik kijk verder en zie in de bak links van mij 2 hele kleine roze muizenbaby's krioelen. De hoofdbewoner van de bak bewoog zich niet en die moest ik dus echt zoeken. Muizenbaby's vallen in dezelfde categorie als de cavia's.

Ik zit nog wat geïntrigeerd naar de muisjes te kijken als ik collega M. hoor zeggen: oh, een python ? Ja, zegt de reptielenmeneer, ik ga normaal altijd een blokje om als ik net gevoerd heb want ik hou er ook niet van. Ik stond net op het punt om de deur uit te gaan.

Net gevoerd... python... kwartje valt... konijntje... NEE !

Knabbel zit dus in een hok met een python, een beetje om zich heen te snuffelen en heeft niks in de gaten. Althans, het lijkt of ie niks in de gaten heeft. OK, druppel... Dit hoef ik dus echt niet te zien of te horen. Laten we maar weer gaan.

Het is raar en het is dubbel. Het is de natuur maar het is ook zielig.
Volgens de reptielenmeneer eten sommige van zijn slangen alleen maar levend voer. Sommige slangen kan hij om de tuin leiden door ingevroren voer even in de magnetron te doen, maar de pyton schijnbaar niet.

Ik weet het niet. Het klinkt allemaal wel heel aannemelijk en die meneer doet erg zijn best om zijn reptielen een goed huisje te geven. En ook "het voer" zit in schone hokken met eten en drinken.... Maar toch krijg ik dat beeld van die nietsvermoedende knabbel niet uit mijn hoofd.

3 opmerkingen:

Anoniem zei

Het is inderdaad niet leuk. Ik heb vroeger zelf muizen gehad. Ik was een keer bij Stichting AAP (toen het nog in Amstelveen zat) en tijdens een praatje in de woonkamer zat ik de hele tijd angstvallig te kijken naar het muisje dat zich zat te wassen en de slang die daar niet ver vandaan gestaag zijn kant op kwam. Gelukkig had ie nog niet veel honger...

Anoniem zei

ah yak !
Ik heb altijd overal meteen beeld en geluid bij en dat vind ik bij dit soort verhalen een minder leuke eigenschap van mezelf, blerg !

Arme knabbel...

MaMarije zei

Ieww... k Weet ook wel dat dat de natuur is, maar t is wel wat 'rauw' op je dak zeg. Pfoe, kan me voorstellen dat t ff duurt voordat je de plaatjes uit je hoofd hebt gezet.