Zo hard als we worden van alle oorlogsbeelden, echt of in de film. Zo goed als ik een knop om kan zetten als ik op de dierenambulance rij, om al die ellende maar niet binnen te laten komen.
Zo koud en naar word ik van dit bericht dat ik ook echt niet nog een keer ga lezen en waar ik niet meer over wil nadenken.
 |
3 opmerkingen:
Ah nee... Mijne goeie god zeg.
Hier zijn geen woorden voor.
Ik kan me voorstellen dat je er niet langer over na wil denken.
Al die arma kindjes en leidsters. Wat een onbeschrijflijke idioot.
Ik ben er kapot van. De hele dag al compleet ontdaan. Het liefst was ik mijn kleine meid meteen gaan ophalen om haar te knuffelen. Ik kan/wil gewoon niet begrijpen hoe mensen dit soort dingen kunnen doen. Het beangstigt me en zorgt voor slapeloze nachten vol zorgen. Hoe kan ik mijn kleine meid voor dit soort idioten behoeden? Het is om gek van te worden...
Mijn gedachten gaan uit naar alle betrokkenen. Ik kan me alleen maar proberen voor te stellen wat zij nu doormaken...
Ik heb vannacht zelfs gedroomd over een psychisch gestoorde die me met een bijl te lijf ging.
Zal door dit nieuwtje komen waar ik toch onbewust aan ben blijven denken.
Een reactie posten