Vlagen

Heb ik last van, van vlagen. Althans, zo noem ik het, vlagen. Creatieve vlagen.

Hmm … nou ja, ik zou mezelf nou niet kunstzinnig willen noemen, het is eerder gefreubel. En gefreubel noem ik dan voor het gemak maar even creatief. Dat klinkt serieuzer.

Zo 1 keer in de zoveel tijd krijg ik zin om iets te freubelen, te maken, te pielen. Ik begin dan heel enthousiast met een idee en kan niet wachten om de bijbehorende materialen te kopen. En dan ook meteen van alles. Dus niet 1 potje verf, maar wel een heleboel, want stel je voor dat je net op zondag aan het freubelen bent en je wilt een andere kleur, dan heb je een probleem. En dat willen we niet hè, problemen op zondag. Dus om dat te voorkomen koop je dan heel veel kleuren, waar je het grootste deel niet van nodig blijkt te hebben. Net als al die kwasten waar je er dan voor de zekerheid een aantal van koopt en waarvan blijkt dat je een nog groter aantal in de kelderkast had staan … voor de zekerheid.

Het probleem met mijn vlagen is juist dat ze vlagen zijn. Ik begin dus heel enthousiast, met alle zooi uitgestald op de eettafel en heb dan halverwege geen zin meer en maak het kunstwerk vervolgens maar half af. Laat de zooi, tot ergernis van schoonmama, heeeel lang op de eettafel staan of liggen (omdat ik dan denk: als ik het nu opruim in de kast dan komt er echt nooit meer iets van) waarna het uiteindelijk na lange tijd alsnog in de kast verdwijnt.

Probleem 2 met mijn vlagen is dat ze iets te ambitieus zijn. Ik ben namelijk helemaal niet zo handig. Ik kan wel leuk dingen verzinnen (vind ik zelf), maar hoe ik ze dan moet gaan maken … geen idee. Zo had ik ooit bedacht dat ik een kamerscherm ging maken. Zo´n Japans-achtig ding. Tegenwoordig kan je die vast overal voor een habbenkrats kopen, maar 10 jaar geleden niet. En ik wilde er 1. Zo´n raster met doek ertegenaan gespannen. Klinkt simpel toch?
Dus ik kocht hout en verf en doek en spijkers. “Spijkers ?” riep Ro. “Hoe ga je dat doen dan met spijkers? Timmeren in een raster? Enneh, is dat dan wel stevig genoeg?” Nooit aan gedacht natuurlijk. Uiteindelijk heeft Ro het scherm in elkaar gezet (met schroeven en metalen plaatjes) en het doek er tegen aan geniet en heb ik alleen maar het raster geverft.

Hiervan geleerd hebbende heb ik op dezelfde manier een klimrekje voor m´n klimop in de tuin gemaakt, ook een raster. Kon ik ´m namelijk zo groot maken als ik zelf wilde in de juiste kleur.
Gevolg: verkeerde hout en verkeerde verf. Na een jaar was het rekje weggerot.

Ik ben trouwens niet altijd zo´n freubelaar geweest, dat kwam ineens opzetten. Het begon zo´n 11 jaar geleden met crepe-papier zonnebloemen (jaja, ik weet het, hoe truttig, maar ik had nep zonnebloemen op het toilet staan en wilde er nog meer maar kon ze niet meer kopen en dus ben ik ze maar zelf gaan maken) en het eindigde met een groot dienblad. Leuk, dacht ik, zo´n groot dienblad voor op de bank, makkelijk voor m´n kopje thee. Dan verf ik ´m en teken ik er net zulke leuke bloemen op als die op mijn zitzakpoefding staan.
Dus ook sjablonenplastic gekocht. Bloemen overgetrokken en uitgeknipt en vastgeplakt op het dienblad. Maar zoals ik al zei, ik ben dus niet zo handig. Verkeerde verf gekocht (namelijk acrylverf bij de Gamma ipv uit een knutselzaak en dus veels te dik) waardoor de verf niet mooi binnen de lijntjes bleef. Gevolg: geen zin meer en een dienblad met halve bloemen die schoonmama uiteindelijk afgemaakt heeft naar eigen inzicht en die nu achter de bank staat. Omdat op de bank eigenlijk vooral niet zo handig is omdat Timmy daar graag met z´n autootjes rijdt.

Ik ga jullie niet verder vermoeien met al mijn mislukkingen of half afgemaakte projecten (alhoewel dat scheve prikbord wel grappig is), daar heb ik dan mijn collega´s voor. Die vertel ik iedere keer heel enthousiast over mijn nieuwe ideeen en projecten om ze daarna maar stil te zwijgen en te hopen dat niemand er meer over begint.
Het enige freubelproject dat ik nog wel even wil noemen omdat ik er wel blij mee ben en die ook wel aardig gelukt is zijn mijn figuurzaag-figuren. Begonnen in mijn zwangerschap met een heleboel kleine kroontjes voor de babykamer en geeindigd met een paar letters voor mijn slaapkamer (ik hou van letters). Waarschijnlijk hebben mijn hormonen een handje geholpen met afmaken…

En waarom nou dan toch dit hele verhaal ? Nou ik bedacht me vanmorgen dat dit bloggen misschien ook wel zo´n vlaag is. Dan niet in de constructieve categorie, maar in de digitale (want die heb ik ook nog, digitale vlagen). Want het voelde als een aflopende vlaag. Nog niet klaar, maar ook niet zo´n zin meer…. Geen inspiratie. Totdat dit blogje dan ineens kwam binnenzetten.