Door gras modder en hondenpoep

De melding die wij doorkregen:

nou, dan ga je bij die ingang van het Amsterdamse bos naar binnen en dan heb je dat tram/treinbaantje en daar ga je dan links in. En dan loop je ongeveer 200 m. en dan ligt er daar, half in het water, half op de kant, een overleden kat. Ter hoogte van Amsterdamse weg nummer 9xx.

In de auto bedenken wij ons: hm, het Amsterdamse bos heeft toch meerdere ingangen? En aangezien de ingang op de Amsterdamse weg ongeveer ter hoogte van 570 ofzo zit zal het daar wel niet zijn. De ingang van de Amstelveenseweg zit echter wel rond nummer 900 en nogwat, dus zal het dan toch die wel zijn.

Ik parkeer de ambulance en we gaan op weg. Door het gras, bagger en vooral hondenpoep. Met een zaklamp, want tsja, natuurlijk al hartstikke donker en een paar stokken met haken om de kat uit het water te kunnen vissen.

We lopen en lopen. En lopen en lopen.

Hoe weet die beller nou eigenlijk ter hoogte van welk huisnummer die kat ligt? Dat kan je toch niet zien aan de achterkant... ?
Zouden we er al zijn? We lopen nog wat verder. En verder. Het is koud en we hebben honger.

Schijnend met onze zaklampen trekken we schijnbaar de aandacht want er komt een mevrouw op balkon staan. Ver weg, aan de overkant van het water.
"mevrouw !! welk huisnummer woont u?" vraagt collega terwijl ik haar beschijn met een zaklamp (om onze mooie pakjes duidelijk te kunnen laten zien).
"waarom wilt u dat weten?" vraagt mevrouw met aardappel in de keel ... tsja, randje Amstelveen. "nou, we zoeken iets" "wat zoekt u dan?" ik ga ook roepen: "een kat, bij nummer 9xx, dus welk nummer hebt u" "dat is die kant op" en ze wijst. Wil duidelijk niet vertellen welk huisnummer ze woont. Fijn ook, nu weten we alleen dat we te ver zijn, maar nog steeds niet ongeveer hoeveel te ver. Fijn dat er van die behulpzame mensen bestaan. Was ze bang dat we gingen belletje trekken ofzo?

We baggeren weer terug richting ambulance en bellen (hoera voor de mobiele telefoon) naar de meldkamer waar ondertussen een ander persoon de melding bemand.
Wat is nou het verhaal, welk nummer ... misschien kunnen die mensen even naar buiten komen ofzo en zwaaien, dan weten waar we moeten zijn.
De melding belt met de mensen die de kat hebben aangemeld en wij horen:

nee, je moet AANBELLEN bij nummer 9xx, je hoeft dus helemaal niet door dat gras, modder en hondenpoep te banjeren.

WAT !! GVD.

Dus wij banjeren terug naar de auto. Doen een poging om de bagger en stront van onze schoenen te schrapen, stappen in de auto en bellen aan bij 9xx.
Een oud vrouwtje doet open. Nee hoor, ze weet niks van een kat.

OK, dan zal het misschien toch Amsterdamseweg geweest zijn en we zijn nu op de Amstelveenseweg. We checken bij de melding. Ja, Amsterdamseweg inderdaad.
We rijden verder.

De Amsterdamse weg houdt op bij nummer 576 ... volgens de navigatie en volgens de huisnummers op de huizen. Dan zal dat wel zo zijn.
We riedelen weer de melding. Die gaat de mensen weer bellen.

Ah, het is toch Amstelveenseweg, de kat ligt in het water ter hoogte van 9xx, maar de betreffende mevrouw is wat oud en vergeet vaak en veel. Misschien dat de buurman van 9xx+1 ons kan helpen.
Als we (weer) ter plaatse zijn komt de beller al aangelopen en legt het verhaal nog een keer uit, misschien kunnen we via haar tuin en dan via via via via allemaal andere tuinen en hekken in de tuin van 9xx komen ...
We bellen eerst aan bij 9xx+1, geen gehoor, daarna bellen we weer aan bij 9xx, geen gehoor.
Als we net over hekken en via tuinen willen klimmen doet 9xx+1 de deur open. We mogen via zijn tuin ... hehe ... en ja hoor, we kunnen vanuit de tuin van de buurman bij de kat komen.

Dit alles is dan ook nog het verhaal in een notendop, de rit duurde anderhalf uur ...
Uiteindelijk bleek het onze enige rit van de avond (want die andere kat konden we niet vinden), dus had ie ook 3 uur kunnen duren, maar ja, dat weet je niet vantevoren natuurlijk.