Ik loop naar boven om nette werkbroek te verruilen voor ik-ga-me-er-niet-mee-op-straat-wagen-maar-hij-zit-zo-lekker-zacht-en-warm-joggingbroek en voordat ik m´n slaapkamer inloop sla ik rechtsaf om even bij mijn poepje te kijken. And a poepje it is. Gatver, stinkerdestink. 2 dagen poep in de luier. Ik doe het licht aan en trek zachtjes de deken weg.
Normaal wordt ie nooit wakker van het verschonen van z´n luier, maar nu dus wel. Klaarwakker.
Als ik klaar ben met het verschonen is meneer aan het zingen en kletsen. Om ´m weer een beetje in de slaapstand te krijgen zet ik z´n beamer aan. Jaha, het kindje heeft een heuse beamer op z´n kamertje staan.
Een apparaat dat een liedje speelt en tegelijk leuke figuurtjes op het plafond schijnt, of waar je ´m dan ook op richt. En ik ga weer naar beneden. Filmpje kijken.
Als de film is afgelopen ga ik dan toch maar richting bed. Het is natuurlijk weer veel later als dat ik eigenlijk zou willen, maar ja, filmpje kijken met Ro is gewoon wel erg leuk natuurlijk.
Als ik onderaan de trap sta hoor ik Timmy weer zingen en kletsen. Dus, voor de 2e keer sla ik rechtsaf zijn kamertje in.
Ik zeg dat ie moet gaan slapen en zet z´n beamer weer aan (die gaat na de ingestelde tijd automatisch uit namelijk). Hij wil de deur een beetje openhouden. Tuurlijk, doen we.
Ik ga douchen en me klaarmaken voor bed en duik er snel in. Onze deur ook open. Sinds mijn ik-heb-een-baby-en-wordt-dus-wakker-van-elk-geluidje-instinct is uitgedoofd heb ik onze slaapkamerdeur open, want stel dat ik ´m niet hoor … (wat natuurlijk nooit gebeurd want ik word dus gewoon heus wel wakker als ie ligt te huilen, wat eigenljk nooit gebeurt... dus hoe kan ik dat dan weten ... hmmmm).
Goed, ik lig dus een paar seconden in bed en ineens realiseer ik me dat ik het liedje dat ik hoor ken. Van vroeger. Van een cassettebandje. Met een verhaaltje van Robinson Crusoe erop. En dus dit liedje. Ik zie mezelf weer met een klein zwart cassettespelertje luisteren naar dit verhaal en liedje. Wat grappig.
Nadat ik dit bedacht heb vind ik het minder grappig. Het liedje wordt aldoor herhaald en hier kan ik dus echt niet van slapen. Ik sluip m´n bed uit en trek de deur van Timmy´s kamer zachtjes dicht.
Toch wel leuk dat hetzelfde liedje een rol heeft in allebei onze jeugd.
 |
1 opmerking:
Dat is nou een van de leuke dingen van kids. Je krijgt zo veel herinneringen terug uit je jeugd en leert ze weer opnieuw waarderen.
Ik keek vroeger graag naar Musti. Musti is nu in 3D (net als Nijntje) op televisie en Chantal vindt het prachtig. Ze heeft voor de thuisreis een Musti dvd gekregen en die heeft ze op de terugweg uit Oostenrijk wel drie keer achter elkaar willen kijken. Goed, ik waardeer Musti nu (tijdelijk) wat minder, maar ik vind het wel leuk dat ze het net zo leuk vindt als ik vroeger. :-)
Een reactie posten