Bierpulletjes

Heerlijk weer, zonnetje, dus druk. We rijden donderdag met z'n 3en want we hebben een inwerker mee. Iemand die dus nog ingewerkt moet worden... duhhuh.

Het begon al goed met de eerste. Een moedereend met pulletjes (babyeendjes) op het dakterras bij Heineken. De pulletjes kunnen natuurlijk nog niet vliegen en dus zaten ze vast op het dakterras.
Nadat we eerst de aandacht van de toeristen en medewerkers bij de Heineken experience hadden getrokken bleek dat we bij Heineken International moesten zijn. Op het dakterras dus. Zoow, dat is nog eens een fijne vergader- borrel- bbq ruimte. Een heerlijk dakterras, met veel planten en een bar. Tuurlijk, Heineken. Aan het einde van het dakterras, op het niet begaanbare deel, op het grind zat mamaeend met d'r kroost.
Van achter de plantenbakken die het terras met het grond scheidde deed M. d'r truc. Huppa, mamaeend in het schepnet, mooi, die kan niet meer wegvliegen.
Oh oh, hoor ik onze inwerker zeggen, ze gaan eronder. Eronder eronder ?! Waaronder ? De mamaeend kon dan dus niet meer weg, maar de pulletjes zaten nu dus onder de vlonders van het dakterras. Volledig uit zicht en bereik. Maar niet uit gehoor, want onder het terras horen we een hoop gepiep. En niks helpt. Stampen op het dakterras, met moedereend heen en weer bewegen zodat ze gaat kwaken, moedereend in een kattenkist zetten en wachten en wachten en wachten (onder genot van een flesje fris, (ja echt, fris, Sisi ofzo) gekregen van 1 van de Heinekenmannen). Noppes dus.
Uiteindelijk hebben we moedereend weer vrij moeten laten om naar d'r pullen te gaan. In dit geval was het beter, tien onder het dakterras ipv 1 in de katenkist. Dan maar allemaal bij elkaar. Met de intentie om later nog eens terug te komen zijn we afgedropen. Teleurgesteld. Later bleek dat we ook geen tijd meer hadden om terug te komen dus dat de dagploeg van de volgende dag het nog maar eens moest proberen.


En toen die hond. Die hond die aan het logeren was bij schoonzus met 3 kids omdat de eigenaars op vakantie waren. De hond die al oud en op was. Die hond die, eigenlijk al ingeslapen had moeten worden, die hond die bij onze aankomst in de gang lag, de hele dag niet gelopen had, niet had gegeten en niet had gedronken, die hond waarvan z'n slijmvliezen helemaal wit waren, wat duidt op een interne bloeding. Die hond waar wij niks meer voor konden doen, behalve zo snel mogelijk naar de dierenarts brengen.
Mevrouw had niet gedacht dat het zo erg was en had dus ook d'r 3 kindjes meegenomen. Mevrouw had zelfs getwijfeld of dat ze de dierenarts zou bellen ...
In de behandelkamer van de dierenarts stond iedereen dus te luisteren naar de dierenarts die al aangaf dat het niet zo best leek. Waarop ik ineens dacht: die kinderen. Die moeten weg, die kinderen. Niet fijn voor die kinderen en niet fijn voor die moeder. Die moet nu d'r focus op die hond hebben. Dus nam ik de kinderen mee de behandelkamer uit. Naar de wachtkamer. Om daar tot vervelens aan toe de poster met allerei soorten honden en katten te bespreken "kijk, die is gek, die heeft geen staart en kijk, zo'n hond heb ik, ongeveer, en dan een verhaal over Scooter". Toen ik de kids echt niet langer kon vervelen met de poster kreeg ik een idee. De ambulance. Of ze die van binnen wilde zien? Ja hoor, dat wilde ze wel. Dus ik de ambulance in met 3 kids.
En het duurde allemaal zo lang. Dus ik heb echt ieder kastje en koffertje opengemaakt om te laten zien en uit te leggen. Man, wat hebben we eigenlijk veel zooi spullen op die ambulance. Uiteindelijk kam M. het nieuws vertellen, of de kids nog afscheid wilden nemen. Dat wilde ze wel. Huilend kwamen ze weer uit de behandelkamer. Achut.
Uiteindelijk heb ik van de kids nog een foto gemaakt, met mijn dierenambulancejas aan en achter het stuur van de ambulance, om ze een beetje af te leiden. Om later te e-mailen.

Soms, misschien wel vaak, gaat dit werk niet om dieren. Maar meer om de mensen die bij de dieren horen. En soms, misschien wel vaak, moet je improviseren en proberen het voor de mensen een heel klein beetje beter te maken. Als je voor het dier niks meer kunt doen.