Wie goed doet ...

... is de klos.
Ik weet niet wat dat is hoor met mij. Ik doe al vaak dingen voor mensen voordat en zonder dat ze erom gevraagd hebben.
Gewoon. Omdat ik het ook leuk zou vinden als iemand dat voor mij zou doen. Ofzo.
Gevaar is natuurlijk dat mensen dat door gaan hebben. Zeker op het werk. En als ze het door hebben en niet dezelfde instelling hebben als ik, dan krijg ik het dus erg druk. Met dingen die ik allemaal zelf heb voorgesteld. Omdat ik denk dat die mensen dat dan leuk vinden.
Ja, tuurlijk vinden ze dat leuk. Lekker makkelijk ook. Linda doet het toch wel.
Heel diep van binnen stamt dit "ik ben zo aardig, ik doe het wel even voor je"-gedrag ook wel stiekum een beetje uit een soort van arrogantie. Zo van "als ik het doe gaat het in ieder geval goed. En sneller ook". Maar dat zal ik nooit zeggen natuurlijk. Alhoewel het soms wel van m'n gezicht te lezen valt denk ik.

Want oh wee als er dan een keer iets mis gaat. Dan is het natuurlijk mijn schuld. Terwijl ik eigenlijk helemaal niet iets hoefde te doen.

Zo dus ook van de week thuis.
De buurvrouw is op vakantie. Denk ik. Ik zie haar al een tijdje niet en d'r auto staat er ook niet. Nou zou het ook kunnen dat ze met auto en al in een ravijn ligt. Maar aangezien er weinig ravijnen te vinden zijn hierzo in het westen acht ik die kans vrij klein. Vakantie dus.
En ze had haar volle klikobak dus een beetje soort van klaar gezet. In het zicht. Voor wie? Ik weet het niet. Niet voor mij. Alhans, ze heeft mij niet gevraagd het ding aan de straat te zetten als de mannen van de vuilnis langs zouden komen. Sterker nog, ze heeft niet eens gezegd dat ze op vakantie was. Hoeft ook niet natuurlijk, doe ik ook niet.
Maar goed, dus die bak die stond daar. Dus ik dacht maandagavond, goh, zal ik even onze bak en meteen die van haar aan de weg zetten.
1 loopje 2 bakken. Kan best. En dan heeft zij dus weer een lege bak als ze terug komt van vakantie. En dat is wel fijn een lege bak. Plus dat het met het zonnetje enzo ook wel fijn is dat je bak niet van zelf wegloopt. De volgende ophaaldag is pas weer over 2 weken, dus ach, kleine moeite groot plezier. Zou ik ook fijn vinden.
Dacht ik.
En ze had het me dus niet gevraagd. Ik deed dit uit mezelf. Als een goeie buuf (of buuv?) zeg maar.
Dinsdagavond kom ik thuis. En ik zie dat onze bak nog aan de straat staat. En die van de buurvrouw niet. OK, zal ze dus wel thuis zijn. Had ze ook wel even onze bak mee kunnen nemen naar achteren toch? Voor wat hoort wat.
Maar als ik naar achteren rij zie ik haar auto dus niet staan. Hmm, is ze toch nog niet thuis dan. Nou ja, misschien heeft d'r dochter de bak meegenomen naar achteren, kan ook nog. Dochter werkt namelijk achter onze huizen, dus loopt hier regelmatig.
Niet meer bij stil gestaan, maar in mijn onderbewustzijn bleef het knagen.

Vanmorgen wilde ik in mijn auto stappen om naar m'n werk te gaan, maar voordat ik dat deed wilde ik toch nog even goed kijken of die bak dan nu terug stond.
En ja hoor, waar ik al bang voor was. De groene GFT bak stond heel eenzaam in z'n 1-tje achter de schuur te staan. De grijze rest-bak dus nergens te bekennen.
Gejat. Ofzo.

Zie je, had ik nou maar met m'n tengels van die bak afgebleven. De buurvrouw had me heus niet onaardig gevonden als ik de bak niet aan de straat had gezet. Sterker nog, ze zal er misschien niet eens aan gedacht hebben en het al helemaal niet verwacht hebben. Anders had ze het waarschijnlijk wel even gevraagd voordat ze op vakantie ging.

Gelukkig valt dit niet in de categorie "ik paste op je huisdier gedurende je vakantie en nu issie dood", maar het voelt niet OK.