Geocaching #2

En daar gingen we weer. Vriendin K. en myself. Op zoek naar schatten in onze fijne hoofdstad.

Eigenlijk hadden we de bedoeling om de speurtocht naar de 2 niet-gevonden pakketjes van vorige keer opnieuw te doen. Maar dat ging niet helemaal goed komen door 2 ongelukken aan beide kanten van de ring A10.
De schat in Oost moesten we dus maar even laten liggen. Maar de schat op het Java eiland zou een eitje worden.
Na mijn logje (nee niet hier, maar op de site waar je dan moet loggen of je een cache wel of niet gevonden hebt) kreeg ik een mailtje van een behulpzame medecacher. Hij gaf me / ons wat meer aanwijzingen en nu zou het dan toch moeten gaan lukken.

Aangekomen op het puntje van het Java eiland zien we een heleboel bankjes staan. En de hint was dat ie onder een bankje zat. En ook nog welk bankje. Maar sufferd als ik ben had ik het mailtje niet nog een keer gelezen voordat we op weg gingen… 1 van al die bankjes dus.

Ik dacht dat de medecacher in kwestie had geschreven dat het om het middelste bankje ging, dus wij op naar het eerste middelste bankje.
Op het rechterbankje zat een vissende meneer. Althans, er hingen 2 hengels in het water en hij zat op het bankje. Ik nam dus maar even aan dat de hengels hem toebehoorde.
De hengels waren een redelijk endje weg en dus had meneer zijn beste kijk-in-de-verte-bril opgezet… eigenlijk wilde ik hier een foto plaatsen van zijn giga bril, maar bij nader privacy-inzicht toch maar niet.

Goed, we konden en wilde dus niet al te uitgebreid zoeken en togen dus door naar het volgende middelste bankje. Hier zat op het rechterbankje ook een meneer. En later nog een meneer. Een ontmoetingsplek zullen we maar zeggen. En ook hier niks te vinden.

Dus terug naar de auto. Om dan toch maar die GPS te halen. Die ik (sufferd) niet mee had genomen. Pieperdepiep deed de GPS, batterij bijna op…. gelukkig nog wel genoeg juice om ons naar het eerste middelste bankje te leiden waar de vissende meneer nog steeds zat. En het zag er niet naar uit dat ie wegging ook.
Vriendin K. deed dus maar een ik-heb-geen-veters-maar-doe-nu-wel-net-of-ik-ze-vast-maak-aktie en kon daardoor onder het bankje kijken. JOEHOE !! Nummero uno binnen.
Hè hè, deze (op de site genoemnd als) grab ´n go was eindelijk binnen.

Op naar de volgende nieuwe cache.
Voor de coordinaten van deze cache moesten we eerst een straat op en neer lopen en nummers noteren. Zonder dat het raar was natuurlijk. Mwah, dat lukte aardig volgens mij.
Toen een rekensom … dat kan ik wel uit mijn hoofd… en weer onderweg.

Nou, noppes, naks, nada. De coordinaten stuurde ons een huis in. Hoogst onwaarschijnlijk. Misschien dat parkje daar aan het einde van de straat dan. Wij zoeken. Maar ja, als je niet weet waar je moet zoeken dan kan je zoeken tot je een ons weegt natuurlijk.
Terug naar de auto, nog een keer kijken naar de rekensom. Oh ja hoor, sufferd die ik ben, ergens opgeteld waar ik had moeten aftrekken. Maar HOERA voor de mobielen met rekenmachine, dus weer op weg.

Midden in de straat eindigen we. We hadden in de logjes van anderen al gelezen dat de cache nog wel zo´n 5 a 6 meter verderop lag, maar weer naks dus. Effe de coordinaten checken opde site. FOUT. Fout? Hè, hoe kan dat dan.
Nu hebben we niet zo´n zin meer. En wel honger. Veel honger.
Dus hebben we opgegeven en zijn we gaan eten.

De volgende ochtend word ik wakker. Sh*t we zijn de hint vergeten. De hint was iets van: bij een hek. En een hek hebben we wel gezien. Met allemaal hangjongeren er tegenaan gehangen. Grrrr.
Maar dat was het toch niet bleek later.
Ik kreeg weer een mailtje. Van degene die de cache had neergelegd. Dat we hek (of rek) ook op zouden kunnen vatten als een horizontaal (dus liggend) rek…. oh? Nou, daar waren wij dus niet opgekomen, ook al hadden we de hint niet vergeten.

Maar goed, dan weten we dat voor de volgende keer :-).