Moe

Moe. Ik ben moe. En ik verveel me. Omdat ik nergens zin in heb, omdat ik zo moe ben dus. Er is geen moer op de TV en het is eigenlijk te vroeg om naar bed te gaan, maar ik denk toch dat ik dat zo maar ga doen.
En niet dat ik niks te doen heb ofzo. Over 2 weken begint de verbouwing (eindelijk) en de zolder is bijn aleeg, maar nog steeds niet helemaal. En Timmy's kamer moet leeg. En ik moet bedenken wat ik mee wil nemen als we een maand ons huis uit moeten. Maar daar heb ik dus allemaal geen zin in. Want moe.

Het enige waar ik zin in heb is om in bed een boek te lezen met een kop thee naast me. Maar m'n boek is uit. Het vervolg is in de bestelling, maar omdat ik vergeten was om te betalen (zwangerschapsdementie) istie nog niet binnen.
's Morgens gaat het nog wel, maar zo rond een uurtje of 3 stort ik in. En dat is best lastig als je dan op je werk zit. Ik kan nou eenmaal niet met m'n hoofd op het bureau gaan liggen slapen. M'n baas ziet me aankomen. Dus dan zet ik maar door en dan gaat het wel weer. Tot een uurtje of 7. Dan kak ik weer in. Om er vervolgens niet meer bovenop te komen. En dan heb ik dus nergens zin in. Zelfs niet om te bloggen.
Dat ik dat nu toch zit te doen komt omdat er allemaal vlagen van halve blogjes door m'n hoofd spookte die ik eigenlijk had moeten schrijven en die wil ik kwijt. Maar halve blogjes zijn geen hele blogjes en ik beslis nu net om ze dus maar niet op te schrijven.
Ik had bijvoorbeeld kunnen schrijven over de buurt-BBQ van afgelopen weekend (suc6) of over het dramatische afdelingsuitje vorige week donderdag (dramatisch dus). Of over mijn wikken en wegen om wel of niet te stoppen met het vrijwilligerswerk op de dierenambulance. De voors en tegens op een rijtje zetten zeg maar. Misschien doe ik dat nog wel, aangezien ik er ook nog niet uit ben eigenlijk.
Of over het feit dat m'n broeken nu al niet meer passen maar dat zwangerschapsbroeken eigenlijk nog wat te wijd zitten waardoor je die band om moet slaan waardoor het lijkt of je allemaal rare striemen op je buik hebt. En dat trouwens ook m'n bh's niet meer passen. Nu al niet meer. 14 weken ben ik pas en de hormonen jagen tierig. Mijn collega's lachen zich rot. Ik was al niet echt op m'n mondje gevallen, maar nu maak ik me nog sneller druk. En ook drukker. En ik roep dat dan dus ook meteen... hmm, niet AL mijn collega's lachen zich dus rot.

Oh ja en ik zou ook kunnen schrijven dat ik aankomende donderdag mijn eerste blogmeeting heb. Met Susan. Heel spannend en gek, maar natuurlijk ook heel leuk. Het verhaal hierachter komt nog wel. Want ik ga naar bed. Had ik al gezegd dat ik namelijk moe ben? Heel moe.