Donderdagavond was dan mijn laatste dienst bij de dierenambulance.
Bepakt met 4 halve vlaaien en mijn afscheidbrief kwam ik dan voor de laatste keer aan bij het pand. Oh oh, ik had het al door, dit werd zo'n avond waarbij ik aldoor zou denken: "dit is de laatste keer dat ik ... "(vul maar in).
De avond zelf was erg rustig. Wat spectakel en actie betreft was vorige week een betere afsluiter. Maar dit was ook leuk.
Om te beginnen ging ik mijn bijrijdster en vriendin M. ophalen bij haar thuis. Van haar kreeg ik een hele lieve kaart. Ik had er zelf dus helemaal niet aan gedacht om iets voor haar mee te nemen aangezien ik ervan uit ga dat ik haar heus nog wel buiten de DA ga zien.
Vervolgens aten we met de dagploeg die nog aanwezig was een lekker stukje vlaai en kreeg ik een mooie bos bloemen van het management.
Daarna hadden we welgeteld 2 ritjes doen. Eén van een overleden kat die we op moesten halen bij de eigenaar omdat de kat gecremeeerd moest worden en 1 van een zielige duif die een wat aparte mevrouw van de straat had geplukt.
Vervolgens reden we naar Barbarella. Want daar haalde we heel vaak ons avondeten in de vorm van een broodje hete kip. Nog vol van de vlaai moest en zou ik zo'n broodje eten. Dat hoorde er gewoon bij. Dat ik hier later wat spijt van zou krijgen had ik natuurlijk zelf ook wel kunnen bedenken.
En toen ? Toen niks meer. Sja, dan kan je wel bij de meldkamer gaan zitten wachten, maar das niet echt leuk voor zo'n laatste avond (of wat voor andere avond dan ook). En dus reden wij naar de Dam. Waar ik met een wat vervelend gevoel misbruik maakte van het feit dat ik in een dierenambulance reed door deze midden op de Dam te parkeren. In tegenstelling tot sommige collega's heb ik het altijd lastig gevonden om de ambulance ergens te parkeren waar het eigenlijk niet mag. Althans, niet als het om een dier in nood gaat, maar wel als het eigenlijk voor ons eigen plezier is. Maar goed, dit was mijn laatste dienst en M. had zwaar trek in een suikerspin, dus knipperlichten aan en hup op naar de suikerspinnen.
De kermis was snel gezien.We zijn oud geworden.
Dus retour, naar de melding. De dienst zat er toch al bijna op. En daar dan wachten tot het einde van de laatste dienst.
Pfffffff. Gelukkig geen tranen en geen emotioneel gedoe. Gewoon einde dienst en naar huis.
Het is dubbel, missen en soort van opluchting....
4 opmerkingen:
Afscheid nemen is nooit leuk en als het met weemoed is, is het ook een teken dat je het leuk en nuttig werk hebt gevonden waar je je jaren voor hebt ingezet! En joh, kan jou het schelen: dan mág je toch wel een keertje grátis én midden op de Dam parkeren hoor!
Kijk jij bent zo netjes ik zou altijd en overal gewoon midden op straat gratis hebben geparkeerd, zo ben ik dan weer...van het gemak.
Toen ik nog in France woonde parkeerde ik mijn auto altijd en overal voor de deur, geen plaats? gewoon dubbel parkeren (ja hallo we hebben het over Parijs hoor) en het leuke aan Frankrijk is dat je gewoon bekeuringen kan krijgen en elke 7 jaar worden die kwijtgescholden , dus ik had er zo'n 500 wel denk ik maar allemaal kwijtgescholden bij de nieuwe presidentsverkiezingen.
Dubbel gevoel dus. Goed teken, dat je het naar je zin hebt gehad (en je hebt super werk gedaan, dat mag ook gezegd!)
Nou lin, even een hele dikke knuffel en complimentjes voor je tijd bij de dierenambulance!
Heel veel beestjes heb je gered en heel veel mensen tot steun geweest!
Een reactie posten