Nog een GC-logje

Gewoon dan toch maar weer even een GC logje. Gewoon omdat ik even wil laten zien hoe leuk mensen dingen bedenken.
Gister even met Timmy naar Alphen gereden. Om daar een cache op te halen waarvan ik, nadat ik er al een keer geweest was zeker wist waar ie zou moeten liggen. Toen ik er de vorige keer was heb ik 'm niet kunnen vinden en was het vrij druk met voorbijgangers die mij toch een beetje raar aankeken...
Mijn GPS kwam precies op een boomstammetje met een paddestoel uit, maar de cache kon ik daar mooi niet vinden. Toen ik weer thuis was heb ik de logjes van andere mensen gelezen en de foto's bekeken. Uit de logjes bleek dat de verstopplek leuk en mooi gemaakt was en op 1 van de foto's kwam diezelfde paddestoel naar voren, met als bijschrift iets over een kunstwerkje.
Omdat het verhaal dat geschreven was bij de cache ging over de natuur heel houden en de titel van de cache "Indoctrinatie" was, bedacht ik me thuis ineens: Hé, die cache zal toch niet IN die paddestoel gezeten hebben... dat die paddestoel nep was ofzo... maar dat je daar dan dus niet aan gaat komen doordat je net geïndoctrineerd bent door de tekst bij de beschrijving van de cache... ofzo.
Goed, dus ik onderweg. Richting paddestoel. Uiteraard ben ik er niet heel hard aan gaan trekken want het was al snel duidelijk dat dit gewoon wel een echte paddestoel was. Grrrr. En nu?
Terwijl Timmy op zoek was naar kaboutertjes bij de paddestoel ging ik een beetje om me heen kijken. Ineens zag ik op het fietspad 2 mensen staan. Te staan. Hé, misschien helpers.
En ja hoor, zij waren ook op zoek maar wisten niet zeker of ik dat ook was... haha, Timmy was natuurlijk goeie camouflage. Met een kind is het ineens niet meer raar om in de herfst in de bosjes te struinen.
Uiteindelijk na een telefonische tip van de moeder van 1 van de 2 ... iets over een afgezaagd stronkje vond ik de cache... tada.

Na even wat gekletst te hebben met deze 2 aardige mensen en een e-mailadres ontvangen te hebben inclusief de belofte dat ze me wat leuke cache's zouden sturen gingen we weer onze eigen weg.
Verderop lag namelijk nog ergens een cache. Diep in the middle of nowhere, door bosjes en over gladde bruggetjes. Ergens kruip door sluip door vonden we dan eindelijk (mede dankzij de tip van de eerder ontmoette medecachers) de "vogel", met daarin dus de cache.

De laatste cache die daar in de buurt lag hebben we niet kunnen vinden dankzij een typfout in m'n GPS (kwam ik later achter) en dankzij volle blazen. Daar moet ik dan nog maar een keer voor terug.