En toen had ik dus een logje geschreven. Over dat ik m´n huis begin te missen. En ook waarom ik m´n huis begin te missen.
En terwijl ik het typte kwam ik er dus achter dat het allemaal gezeur is eigenlijk. Allemaal luxe-problemen. En ondanks dat het m´n eigen blog is waar ik natuurlijk alles op mag schrijven wat ik zelf wil, ga ik dat logje dus niet publiceren. Zeker niet vandaag.
Dus in de plaats dan maar even een logje waarin schrijf dat ik dat andere logje dus niet ga plaatsen.
Enneh, ik zeg toch wel iets: stort u ook even? Giro 555 !!
6 opmerkingen:
Nou tja Linda, het lijkt me logisch dat je je huis begint te missen, als DE datum dichterbij komt. Ik verbaasde me er toch al over dat je allemaal zo zonder mopperen doet, dus ik vind dat je je huis nu onderhand best mag gaan missen. Weet je al wanneer je terug kunt? Want dan zul de eerste tijd ook nog wel weer druk zijn met inrichten enzo, toch?
Gek is dat soms he? Ik wil morgen weer een soort cadeautjeslogactie organiseren, maar voel me ook een beetje opgelaten, en zit stiekem nog na te denken om het te koppelen aan Haiti.
Want hoewel we natuurlijk recht hebben om te zeiken (vind ik), lijken inderdaad onze problemen soms zo klein.
Ik vind het trouwens echt verschrikkelijk om al die beelden van gewonde kinderen en pas geboren babies en hoogzwangere vrouwen te zien. Ik kan daar nu echt niet tegen...
@madelief: mja, ik zit er gewoon al 4 maanden niet. Best lang toch wel ondertussen.
Ik verwacht dat eind deze week de badkamer af is en dan zou ik theoretisch wel weer terug kunnen.
Ik moet zeggen dat ik wel een gewelidge aannemer heb die ervoor heeft gezorgd dat mijn prio ook zijn prio was. De slaapkamers zijn nu dus al af en de meubels staan weer bijna allemaal op z´n plek.
Laat niet onverlet dat ik natuurlijk nog heel wat moet doen als ik weer terug ga. Terugverhuizen / kasten inrichten etc etc....
Ik denk er maar niet teveel aan totdat ik het ook daadwerkelijk kan doen.
@Cisca: ik kan er ook echt niet tegen en zap alles weg. Na Timmy´s geboorte ben ik sowieso een softie geworden, maar nu met al die hormonen nog veel meer.
Cadeaurtjeslogactie: ik zeg doen. Met of zonder Haiti.
Na de kids ben ik ook zo'n softie. Ik kan niets voor mezelf doen zonder ik me schuldig voel of er iets tegenover wil zetten.
Dit soort gebeurtenissen plaatsen dingen wel in perspectief!
@Inge: iets voor mezelf doen lukt me gelukkig nog wel en ik kan ook een baan hebben zonder teveel schuldgevoel... maar om nou te gaan zeuren over een piepend bed en te weinig warm water terwijl er een heleboel mensen zijn in Haiti die geen bed en water hebben... dat ging me nou net te ver.
@Nicole: sja, soms is dat nodig. Over een tijdje is het allemaal weer wat vergeten en vinden we onze eigen problemen weer het ergst. Nou ja, niet "het ergst" misschien, maar wel erger als dat we ze nu vinden vergeleken met Haiti.
Vrees ik..
Een reactie posten