Het verzoek om de ruggenprik
had ik natuurlijk bij mijn eigen verloskundigen al meerdere keren gedaan en ook de dag ervoor bij de verloskundige in het ziekenhuis die de controles/strippen had gedaan.En nu begon ik er dus over tegen de verpleegkundige die mij aan het infuus zou leggen. Ze begon een "het kan wel, maar liever niet"- verhaal over dat als de weeen teveel pijn zouden doen en ik het niet meer zou trekken bladiebla... En ze kaak wat verbaasd toen ik vroeg of het niet gewoon vantevoren zou kunnen. "Ehm, tsja, ja, dat zou ook wel kunnen..." en toen kwam de dienstdoende verloskundige binnen. Dezelfde die ik de week ervoor had gehad (toen de kleine meid ineens dwars lag) en die op mij toen zo streng en ouderwets overkwam. Ah nee hè, dacht ik, heb ik dat?!
Ze liep naar mijn dossier, bladerde wat en zei: "oh, je wilt een ruggenprik? Traumatische eerste bevalling aha ... " stilte. En ik zei ook niks, laat haar maar denken dat het traumatisch was. Het was niet fijn, oké, maar ik zou het zelf niet als traumatisch bestempelen, dus ik zei geen ja en geen nee, geen boe en geen bah.
Plotseling zei ze, tot mijn grote verbazing: "OK, gaan we doen." ...
Eitje.
Het breken van de vliezen
moest eerst gebeuren. En lukte in eerste instantie niet, de verloskundige kon er niet bij. Ook niet ondanks geduw en getrek aan van alles wat los en vast zat, dat ik dacht: "nou, trek dat kind er meteen ook maar uit dan".De vk haalde de gyneacoloog erbij en die brak de vliezen met gemak. Geen geduw en getrek, gewoon met beleid, PAF ... en vloei, veel vruchtwater. Met poep. Ze had dus al in het vruchtwater gepoept en we waren nog geeneens echt begonnen.
Het breken van de vliezen viel niet in goede aarde bij mijn meisje en de hartslag daalde. Toen had ik er ineens wel even spijt van dat ik zo nodig alles op moest laten wekken, omdat IK het niet meer trok. Misschien was ze er wel gewoon helemaal nog niet klaar voor.
Na een tijdje wachen werd de hartslag gelukkig weer normaal en kon de vk de OK gaan bellen voor de ruggenprik.
Wordt vervolgd....
5 opmerkingen:
Oei oei, dat beloofd nog wat in deel 2 van je verhaal! *Zit nu ongeduldig te wachten hoe het ging met die ruggenprik...*
Brrrr, klinkt mij toch niet helemaal zoals het hoort. Bovendien was je niet "overhaast" hoor, als die kleine meid gepoept heeft in het vruchtwater, is het absoluut tijd dat ze geboren wordt!
En, nog steeds blij dat je een ruggenprik vroeg?
.. ik wcht met spanning op het vervolg!
Dit gaat nog wel; op naar fase 2.
Goed trouwens dat je bent ingeleid: als het meisje gepoept heeft, heeft ze het toch een soort van oncomfortable gehad.
Ja hàlloohoooo, laat ons niet zo lang in spanning, wil je?!
Een reactie posten