Ook was ie wat trager, maar ach, hij wordt ook al wat ouder, dus daar stonden we niet zo bij stil.
Vrijdagmiddag vond Ro toch dat ie wel heel langzaam meeliep met uitlaten en was z'n tandvlees bleek zei Ro. Ro wist niet echt wat dat betekende, maar bij mij gingen de EHBO bellen wel rinkelen.
Ik moet bekennen dat ik niet alles meer weet van mijn cursus EHBO voor dieren, maar 1 van de dingen die nog wel zijn blijven hangen zijn de dingen die je moet checken als 't slecht gesteld is met een dier.
Er schoot bij dus meteen te binnen: PARKIET:
P ols
A demaling
R eaktievermogen
K LEUR VAN DE SLIJMVIEZEN
etc
Bleke slijmvliezen kunnen wijzen op een interne bloeding !!!
En toen gingen we een heeeeeele lange molen in.
15.00 uur: ik bel de dichtsbijzijnde dierenarts, we kunnen om 15.40 uur terecht
15.40 uur: aankomst dierenarts
De dierenarts constateert na lang onderzoek en zwijgen dat het niet best is, bleke slijmvliezen, trage pols en heel sloom gedrag. Hij wil ons niet naar huis sturen voor het weekend omdat ie denkt dat Peavey dat niet gaat overleven (WAT!) .
Hij belt Utrecht (dierenkliniek) of we daar terecht kunnen. Het protocol van Utrecht verteld ons dat er eerst een bloedtest gedaan moet worden om oa de nierfunctie (waarom? ) te controleren.
Mijn dierenarts vindt het ook duidelijk onzin maar gaat toch maar vlug aan de slag omdat hij ook wel doorheeft dat er niks anders opzit. Ondertussen bel ik het dierenhospitaal in Amsterdam, of ik eventueel daar terecht kan. Dat kan, fijn, in ieder geval een alternatief.
Het bloedonderzoek wijst niet uit dat de nieren niet functioneren. Wel dat de hoeveelheid rode bloedcellen veeeeeeeel lager is dan de hoeveelheid witte... slecht teken.
De dierenarts legt uit dat ik me op het ergste voor moet bereiden omdat eea toch wel erg op een bloedende tumor lijkt. Ondertussen wachten we op de spoed-arts van Utrecht die terug zou bellen. Natuurlijk heb ik Ro ook al gebeld.
Ro's moeder is onderweg om op de kleine te passen en zodra zij er is zal Ro mijn kant opkomen zodat we meteen weg kunnen. Utrecht belt terug. We mogen daarheen. Dilemma. Amsterdam is dichterbij maar in Utrecht hebben ze de beschikking over meer apparatuur en specialisten... Utrecht wel file. Toch maar Utrecht... er is ook een ander spoedgeval onderweg, dus met pech moeten we wachten.
Ik neem me voor snel te rijden om dat andere spoedgeval voor te zijn. Mijn hond is nu het belangijkst !
17.00 uur we gaan onderweg naar Utrecht, druk en file
18.15 uur aankomst Utrecht
Ongetwijfeld ook erg en zielig, maar wij waren eerste !! Als die man die de deur opendoet dat maar wel heeft gezien ...
De arts komt naar de kat en Peavey kijken of er acuut hulp geboden moet worden. Voor allebei is dit niet zo, dus gaat ie door met het dier waar ie al mee bezig was.
Het gaat ongeveer 3 kwartier a een uur duren .....
19.30 uur, iemand heeft de arts gezegd dat wij eerder waren en we mogen naar binnen. Het onderzoek van de Co-assistent begint, een heleboel vragen en wat gevoel en getrek aan die arme Peavey die zich duidelijk niet lekker voelt.
20.30 uur de co-assistent is klaar, na nog wat wachten komt de arts. Wij hebben aangegeven dat we denken dat Peavey's buik dik is, maar helemaal zeker weten doen we het niet. Je denkt tumor en interne bloeding, dus misschien verbeelden we het ons wel in. De co-assistente heeft wel gevoeld, maar twijfelt of ze vocht voelt. De arts denkt eigenlijk niks te voelen maar gaat voor de zekerheid wel een punctie doen . Er komt makkelijk en veel bloed in het buisje.
Dus wel. Interne bloeding. Bloed in z'n buikholte. Ze moeten nu ook bloed uit een ader afnemen... om het stollingsgehalte te bepalen ofzo. Er wordt gebeld.
Het lab moet opgestart worden en de spullen moeten klaar gelegd worden. De uitslag gaat zo'n uur op zich laten wachten. De arts denkt wel een echo te willen laten maken om te zien waar het bloed vandaan komt, maar de radiologe moet vanaf huis komen en kan pas gebeld worden als de uitslag van het bloedonderzoek (na een uur !! ) klaar is ..... protocol !!! Ja daahaag.
Ik vraag of we ondertussen niet wat anders kunnen onderzoeken. Ik vind het niet erg te wachten als het in het belang van mijn hond is, maar om te wachten op een protocol terwijl mijn hond duidelijk achteruit gaat (ondertussen kan ie bijna niet meer lopen, zakt ie aldoor z'n achterpoten), dat vind ik onzin. Ik vraag de arts of de uitslag van het bloed dusdanig kan zijn dat er geen echo gemaakt hoeft te worden. Eigenlijk niet, eigenlijk wil de arts sowieso een echo laten maken. Ik sta op het punt te zeggen dat die radiologe maar nu gebeld moet worden en dat we dat dan wel betalen ofzo, maar dat lukt niet erg, ik hou het niet droog.
Gelukkig begrijpt de arts ook wel dat die radiologe sowieso moet komen en dat ze toch maar beter nu kunnen bellen, dus dat gaat ie dan maar doen. M'n schatje kan ondertussen z'n achterkant niet meer gebruiken en blijft de hele tijd maar op de grond liggen als een vaatdoek.
21.45 uur de arts verteld ons dat de radiologe er bijna is en legt uit dat er een paar senario's zijn. De kans is het grootst dat het een tumor is die is gaan bloeden. Afhankelijk van waar de tumor zit kunnen ze hier iets mee. Als de tumor in de milt zit kunnen de milt weghalen, maar als ie ergens anders zit kunnen ze niks meer doen. Als blijkt uit de echo dat de tumor in de milt zit moeten ze ook een röntgenfoto maken van z'n borstkas om te kijken of er uitzaaiingen zijn. Als deze er wel zijn heeft opereren ook geen zin, als deze er niet zijn kunnen ze gaan opereren.
22.00 uur stap 1 de echo. Het blijkt een tumor in de milt. Op de lever is nu niks te zien, maar dat zegt nog niet zoveel. Op zich goed nieuws dus .
22.30 uur stap 2 de röntgen. Geen uitzaaiingen, ze kunnen opereren. Op de röntgen hebben ze ook gezien dat er nog maar erg weinig bloed in de bloedsomloop zit, klein hart en de bloedvaten zijn moeilijk te zien, dus voordat ze gaan opereren zal ie aan het infuus moeten om aan te sterken. Wij lopen mee naar de IC om te zien waar ie komt te liggen.
22.45 uur terug naar de wachtkamer. Die mensen die 2 minuten na ons kwamen met die kat zitten er nog steeds. Nog niet geholpen. Kat ligt voor pampus op de grond, heel zielig, maar ik heb even geen puf voor medelijden.
23.00 uur de arts komt ons halen We bespreken wat er gaat gebeuren. De chirurg wordt gebeld en ons zwart-witte knuffeltje zal ergens die nacht geopereerd worden. Wij kunnen naar huis en zullen gebeld worden na de operatie of eerder als ze iets raar zien. We gaan nog even afscheid nemen ... je weet maar nooit.
01.30 uur we worden gebeld, ze zijn alles aan het klaar maken en willen weten wannneer ie voor het laatst heeft gegeten. De operatie gaat ongeveer 2 uur duren denkt de arts. Moe van de emoties gaan we toch maar naar bed, telefoons in de lader op het nachtkastje.
04.35 uur, ik word wakker ... van Timmy die aan het kletsen is denk ik.
04.36 uur, mijn mobiel gaat af. Ondanks dat ik tegen Ro gezegd had dat hij maar moest opnemen omdat ik het niet wilde horen als het slecht was, graai ik in een reflex naar m'n mobiel. Het is de chirurg. De operatie is goed gegaan. Een flinke tumor op z'n milt. 1,5 liter bloed in z'n buikholte !!
Ze hebben een liter van z'n eigen bloed terug kunnen geven. Verder hebben ze wel een onregelmatigheid op z'n lever ontdekt en dus hebben ze een biopsie genomen.
De eerste 24 uur zijn nu kritiek. Morgen tussen 14.00 en 14.30 uur mogen we bellen.
Zaterdag 14.01 uur ik bel de IC. Het gaat goed met m'n schatje. Hij is al aardig alert, ze zijn al even wezen wandelen en hij wil aldoor geknuffeld worden, dat is Peavey inderdaad. Hij loopt nog wel een beetje kreupel aan z'n achterkant, maar ze weten niet of dat van de medicijnen van de operatie is of iets anders. Maandag weten ze pas de uitslag van de biopsie, wanneer ie naar huis mag is nog niet bekend en morgen mag ik weer bellen.
Zondag 14.45 uur stik, ze zijn aldoor in gesprek....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten