Sommige mensen zorgen dat ze niet eens in de buurt komen.
Voor andere is het altijd kantje boord.
Ik behoor tot die 2e groep mensen. Soms door eigenlijk schuld, soms kan ik er niks aan doen (nou ja, soort van).
Het is mij 1 keer echt gebeurd en een aantal keer bijna.
Geen benzine meer hebben !
Die keer dat het echt gebeurde was zo'n geval dat het eigenlijk niet echt mijn schuld was. Althans, het was geen gevalletje: ah, dat komt wel ....
In dit specifieke geval was ik eigenlijk aan het wachten totdat het lampje ging branden, echter ...... in deze auto zat dus helemaal geen lampje.
Natuurlijk valt zo'n gebeuren altijd samen met iets anders. In dit geval was de batterij van mijn mobiel bijna op. Ennnnn alle mensen die ik kende die EVENTUEEL wel even zouden willen komen helpen waren verhinderd (ziek / Wenen / vergadering / Vlieland / niet te bereiken).
Dus daar sta je dan dus op de vluchtstrook te bedenken hoe je in hemelsnaam met je hakken en nette broek (gelukkig een broek) die vangrail over moet ...... in de regen .... en dan het liefst zonder je broek kapot of vies te maken. Kapot is ie niet gegaan, vies is ie wel geworden, want zo'n vangrail is best breed en als je dan ook nog wegzakt in de modder... dan moet je dus wel eerst gaan zitten op die vangrail en dan je benen erover heen slingeren.
Maar goed, dit doet eigenlijk niet ter zake allemaal. Vandaag ging het anders.Tegen de lunch kwam ik erachter dat ik mijn portemonnee thuis vergeten was.Ik wist wel dat ik snel moest gaan tanken en dacht dat ik dan voor de zekerheid even contant geld van iemand moest lenen.... vergeten.
Ik dacht er pas weer aan toen ik de bocht om kwam en mijn auto zag staan .... stik.
Op mijn nieuwe auto zit wel een lampje, maar die zie ik niet als ik achter het stuur zit. Mijn stuur zit er namelijk precies voor... Dus toen ik mijn motor startte hing ik over het stuur om te kijken of het lampje al brandde. Ja dus.
Mijn auto heeft ook een metertje waarop je kunt zien hoeveel km je nog kunt rijden met de benzine in je tank. Die stond op 21 km. Dat redde ik dus niet naar huis. Vader gebeld, ik dacht, dan rij ik naar mijn ouders en haal daar even geld en ga dan tanken. Gelukkig hij was thuis.
Dat dat tellertje niet helemaal goed werkt merkte ik al gauw. Tegen de tijd dat ik bij de slagboom was stond de teller al op 20 km en tegen de tijd dat ik voor het tweede stoplicht stond al op 19 km. En echt, ik ben erg slecht in het schatten van afstanden, maar dit was geen 2 km. Nog geeneens 1tje.
OK, snelweg op. Rustig optrekken en snel schakelen. Deze keer was ik blij dat je dit stuk maar 80 mag.Ik heb mijn oog gedeeltelijk op de weg en gedeeltelijk op de teller. De teller loopt vrij snel terug. Nog 13 km ..... ga ik dat redden naar Amstelveen ... ?? Ah nee he, file.
Voorzichtig rijden.... de teller springt ineens naar 14 km, huh, hoe kan dat nou ?
De file gaat weer rijden en de teller blijft een hele tijd op 14 staan. Oh jee, hij zal toch niet stuk zijn die teller...
Ik ben bijna op het punt waar ik de vorige keer stil stond en ik weet dus dat er onder aan de afslag een benzintestation is. Misschien moet ik het maar niet wagen om door te rijden naar Amstelveen, maar hier eraf gaan en dan m'n vader lief aankijken (nou ja, lief bellen). Maar ja, misschien red ik het wel tot het tankstation op de snelweg bij Amstelveen.
Ik ga het toch maar niet wagen denk ik, straks sta ik weer stil op de vluchtstrook en de teller is nu wel naar 13 gesprongen. Onderaan de afslag bel ik mijn vader en terwijl ik dit doe en dus stil sta springt de teller van 10 naar 9 ... dat had ik dus nooit gehaald.Voordat ik het tankstationterrein oprij bedenk ik me dat er natuurlijk ook mensen zijn die tanken zonder geld te hebben. Formuliertje invullen en rijbewijs achterlaten. Misschien mag ik dat ook.. Terwijl ik in de rij voor de kassa sta om dit te vragen realiseer ik me al dat dit natuurlijk niet gaat lukken. Mijn rijbewijs zit natuurlijk ook in mijn portemonnee. Dus toch m'n vader nog maar een keer bellen.
Geloof mij een half uur duurt erg lang als je zonder geld in een tankstation moet staan wachten en het verhaal van een vriendelijke maar zeer moeilijk verstaanbare man met pech aan z'n auto moet aanhoren. Gelukkig kreeg ik wel een kopje koffie van de mevrouw van het tankstation...
Maar na een half uur was ie er dan, mijn reddende engel... Gelukkig, de terugtocht kan weer verder.
Toch dat lampje beter in de gaten houden :-),
Geen opmerkingen:
Een reactie posten