zondag 10 februari 2008

Wintersport als mama

Daar zit ik dan met m’n skioutfit aan, zonnebril op m’n hoofd, ready to go.

Buiten ligt een dik pak sneeuw, een strakke blauwe lucht en een stralende zon.

Waarom ik dan toch in m’n eentje in een hotellobby zit met een kop thee en een laptop?
M’n kind.

M’n kind heeft vandaag besloten dat ie vanmorgen heel vroeg wakker ging worden waardoor ie dus aan het einde van de ochtend, ongeveer tegen de tijd dat wij wilde gaan skiën, weer moe was en wilde gaan slapen.

Omdat ik het toch niet kan maken om oma weer op te laten passen op een slapend kind… want sja, die lol is er snel af natuurlijk, riep ik: gaan jullie maar je ding doen, ik blijf wel hier.
En ach, ik heb m’n laptop bij me en heb nog wel wat dingen te schrijven.

Ik ben dus nu heel hard bezig om niet naar buiten te kijken en te bedenken dat het best ontspannend is, zo alleen met laptop en kopje thee.
Ondertussen komen er allemaal andere hotelgasten binnen die heerlijk hebben genoten van de buitenlucht en die zich hongerig en voldaan straks gaan storten op de lunch.

Natuurlijk had ik wel bedacht dat het anders zou zijn, wintersport met een klein kindje.
In plaats van ’s morgens om een uur of 08.30 uur de bus of de lift … skiën skiën skiën … chocomelk … skiën skiën skiën … lunch… skiën skiën skiën … chocomelk … skiën skiën skiën … bus terug… plof op de bank … douchen en omkleden … avondeten … slapen en de volgende dag weer dezelfde riedel, gaat de dag nu anders.

Opstaan als kind wakker wordt, kind aankleden, zelf aankleden, ontbijt, terug naar de kamer, kind omkleden naar skibroek, zelf omkleden naar skibroek, kind achterlaten bij opa en oma zonder dat ie zichzelf helemaal overstuur huilt, want ja, mama is alles op dit moment en als je daar dan afscheid van moet nemen … boehoe… huilen natuurlijk, of zelf met je kindje op pad de sneeuw in.

Tegen de tijd dat je op de ski’s staat is het een uur of 11.00 uur.
Ongeveer 12.30 uur terug naar hotel en weer eten. Daarna kindje naar bed en met mazzel weer richting piste. Dat klinkt misschien snel, maar dan is het ongeveer 14.45 uur voordat je weer op de piste staat.

Om 16.00 uur gaat de laatste lift, dus ergens tussen 16.30 uur en 17.00 uur ben je weer terug in het hotel. Dan ben je nog niet echt moe en voldaan.

Kindje slaapt dan nog of is net wakker, waardoor de oppas opa en oma eigenlijk ook alleen maar in het hotel hebben gezeten en niet van hun kleinkind hebben kunnen genieten.

Beetje hangen op de kamer of met de kleine dobberen in het zwembad waar volwassenen zich niet wagen omdat het stikt van de springende kinderen, douchen, omkleden en weer eten.
Na het eten (20.00 – 20.30 uur) gaat kindje heen en weer rennen en aandacht vragen van andere kindjes en daarna is kindje eigenlijk wel weer moe, dus weer naar bed.
En vervolgens ben je dan weer gekluisterd aan de hotellobby. En dan ook nog aan een beperkt aantal plekken, want de babyfoon heeft niet overal bereik.

Natuurlijk is het lekker en natuurlijk is het leuk. Sneeuw is lekker, zon is lekker en kindje is leuk.

Het is en blijft vakantie en het is geweldig om zoveel tijd met je kleintje door te brengen, maar als fanatieke wintersporter is het wel even wennen.

Om teleurstellingen te voorkomen moet je eigenlijk vantevoren bedenken dat de definitie van wintersport verandert zodra je een kleintje meeneemt.

De wintersport is er niet meer om te skiën. De wintersport is er om met je kindje te zijn en met een beetje mazzel kun je af en toe ook nog een afdaling meepikken.

Geen opmerkingen: