Das toch raar.
Jaren lang was ik zo'n beetje elke avond alleen thuis. Nou ja, met 2 snuffels dan.
Timmy was er toen nog niet en Ro was aan het werk in Leiden. Helemaal niet erg, eigenlijk heel normaal en wel lekker vond ik. Hoefde ik niet te vechten over de afstandsbediening en kon ik in m'n eentje een zak chips leegeten zonder dat iemand daar iets van zei of mee zat te kraken.
Sinds 2 jaar is Timmy er natuurlijk en sinds 1 jaar ongeveer zit Ro met z'n studio in de achtertuin.
En vanavond is het voor het eerst sinds lange tijd weer eens zover dat ik alleen ben.
Timmy is bij oma slapen en Ro is optreden...
Alleen Scooter is er nog om me gezelschap te houden. Nou ja, ook niet echt want hij ligt ergens naast de eettafel, dus geheel buiten mijn zicht.
Het gebeurt natuurlijk wel vaker dat ik alleen op de bank zit, maar dan zit Ro in de achtertuin te werken en komt wel eens effe een bakkie koffie doen en hoor ik gehoest of gezang uit de baby-foon.
Vroeger was dit niet zo en vanavond dus ook niet.
Het is niet erg of vervelend maar het voelt toch een beetje raar, terwijl ik jaren lang niet anders gewend was.
Toch gek hoe snel je aan dingen went.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten