Dat hoort zo ....

Dat hoort zo ...... omdat het zo hoort .....

Ik hou niet van "dat hoort zo" en al helemaal niet als dat de enige reden is om iets te doen.
En ik hou ook niet van mensen die dingen doen omdat "ze zo horen" ...

En ik hou al helemaal niet van mensen die andere mensen veroordelen omdat die het niet zo doen "zoals het hoort".

Ik wordt een beetje opstandig van "het hoort zo" en heb vaak de neiging om precies daarom het tegenover gestelde te doen.


Vorige week overleed mijn schoonvader. Hij was katoliek en zo ook zijn huidige vrouw.
Voor de begrafenis was er dus eerst een kerkdienst.

Ik heb een raar soort afkeer voor de kerk. Ik voel me er niet op me gemak en heb sterk de neiging om er ver vandaan te blijven. Maar dat mag je eigenlijk niet zeggen want dat hoort niet.

Ik hou niet van het groepsgebeuren in zo'n kerk (doet me een beetje aan een sekte denken... oe dat mag je eigenlijk ook niet zeggen want dat hoort niet).
Ik hou niet van kerken en ik hou niet van kerkdiensten. En al helemaal niet als zo'n kerkdienst niet eens over de overledene gaat maar alleen maar over Jezus en God en de apostel zusenmezo die ditenmedat heeft geschreven ....... swah ....... niet interessant.

Natuurlijk ben ik wel gegaan. Niet omdat dat zo hoort, maar uit respect, omdat mijn schoonvader een kerkdienst wel mooi vond.
Ik heb 'm uitgezeten en geprobeerd te luisteren, maar kon alleen maar grappige linkjes leggen ("het herrijzen van de doden" --> zombies), dus ben ik opgehouden met luisteren, want je wilt natuurlijk niet in de lach schieten (dat hoort niet).

Na de begrafenis kwam er iemand naar me toe die zei: "mooie dienst he?" ... want dat hoort ook... dat je het een mooie dienst vond en dat je dat dan met iedereen gaan bespreken.
Ik wil mensen niet kwetsen dus ik ga daar na zo'n begrafenis niet uitgebreid uit mezelf staan verkondigen dat ik het helemaal niks vond ... maar ja, als je het aan me vraagt dan ga ik ook niet liegen.
Ik heb dus gezegd dat ik er niks aan vond.... en ik had bijna het idee dat ik de persoon in kwestie daarmee kwetste ... want ja, dat hoort niet.

Na de begrafenis zijn we nog naar het huis van mijn schoonvader geweest.
Zijn huidige vrouw is Filipijnse en dus waren er allemaal Filipijnse vriendinnen. En die Filipijnse vriendinnen hadden allemaal eten meegenomen. Want ja, op de Filipijnen hoort dat zo.
Een opmerking die ik later hoorde: "nou, met al dat eten, het lijkt wel een feestje" ... en dat hoort natuurlijk niet. Feestjes na een begrafenis.

Na een begrafenis hoor je zwaarmoedig en verdrietig te zijn en zeker niet te lachen ... en oh wee als je dat wel doet.

En waarom dan eigenlijk? Mijn schoonvader was op, wilde zelf niet meer, hij was er klaar mee... maar ja, ook dat hoort natuurlijk niet. Als je een familie hebt dan moet je blijven leven, zo lang als mogelijk. En dat je pijn hebt moet je dan maar op de koop toe nemen.

Mijn schoonvader wilde niet meer leven. Ik denk dat we voor hem blij mogen zijn dat het is afgelopen, dat er een einde aan het lijden is gekomen.

Of dat nou hoort of niet.