Japie het schaapie

Gewaarschuwd door verhalen van een collega en andere ouders ben ik, zodra ik door had dat Japie toch echt de favoriet zou gaan worden, reserve-Japies gaan kopen.


2 Japies in omloop, eentje in de was dan de ander in het bedje.
Baby-Timmy had nooit in de gaten dat er meerdere Japies waren en dat de ene misschien net even schoner en zachter was als de ander. Aangezien de Japies ook net nieuw waren verschilden de oude en de nieuwe Japie ook niet heel veel van elkaar.

1 van de 2 Japies is op een bepaald moment naar de creche verhuisd zodat we die niet aldoor mee hoefde te slepen.
Dus, 1 Japie in z´n bedje, 1 Japie op de creche en 2 reserves verstopt achter het schot.

Laatst was ik bij de Prenatal om een kraamcadeautje te kopen en daar zag ik Japies hangen … he, ze hebben ze nog… Voor de aller aller zekerheid heb ik er maar weer 2 meegenomen.
Toen ik 3 dagen later de betreffende plastic tas opendeed zag Timmy 1 nieuwe Japie. Hij had meteen door dat dit een andere Japie was. Deze was namelijk veel witter en zachter.

Nou, daar ging ie dus niet intrappen.
Als ik de oude Japie (die nu toch echt wel weer aan een wasbeurt toe is) wegpakte en de nieuwe ervoor in de plaats gaf riep Timmy steevast: “andeje Japie”.

Om de nieuwe Japie een beetje op de oude Japie te gaan laten lijken heb ik de nieuwe Japie ook maar in z´n bedje gelegd …

Vannacht, uurtje of 01.00, een huilende Timmy.
Ik ben in 1 klap wakker, spring m´n bed uit en ren richting z´n kamertje.

Hij zit rechtop in z´n nieuwe bedje en ik zie dat ie spuug-bewegingen maakt, dus ik grijp naar de eerste de beste handdoek en vang van alles op.
Eenmaal uitgespuugd doe ik het licht aan en maak de balans op.
Het arme kind ziet lijkbleek, hoeslaken en pyjama zitten onder, dus die moeten verschoond. Dekbed en matras zijn gelukkig niet geraakt.

Ik zet de kleine scheet even op de commode en ga aan de gang met verschonen. “Jaaaapie” hoor ik ineens zacht vragend achter me, dus ik graai naar Japie…..
oh nee he, shock ….. Japie zit onder.
Met de belofte om Japie zometeen schoon te maken, verschoon ik eerst kind en bed en probeer de nieuwe Japie te slijten. Dat lukt mooi niet “andeje Japie !” gevolgd door wat snikken van het oh zo zielige kindje.

Dus mama druipt midden in de nacht af naar de badkamer en gaat aan de gang met wc papier en handdoeken.
Om Japie echt schoon te krijgen zal Japie toch echt de wasmachine in moeten, gevolgd door de droger, maar ja, dat kan nu dus niet.
Japie is op het oog redelijk schoon, maar wel nog stinkend en nattig … Ik hoop heel hard dat Timmy ondertussen weer in slaap is gevallen, maar nee, die zit / ligt half slapend op z´n Japie te wachten.
Ik leg uit: “kijk, Japie is nat en ruik… snuf snuf, bah …”. Geeft allemaal niks … hij wil Japie.
Sja, dat kan eigenlijk niet … een nat en stinkend beest in je bedje… mama moet even creatief zijn zo midden in de nacht, hoe ga ik dat nou oplossen.

Onder het mom van: “Japie is vies en daarom moet Japie even een slaapzak aan” wikkel ik Japie dan maar zo in een hydrofiel luier dat alleen z´n (schone) hoofdje eruit steekt.
Timmy vindt het wel OK.

Bij de 2e spuugaktie zit ook de nieuwe Japie onder. Ik probeer ´m weg te moffelen in een handdoek, maar Timmy heeft door dat ie ontbreekt. En sja, met favo Japie in een slaapzak moet je toch iets zachts hebben om mee te slapen.

“andeje Japie, andeje Japie, ook, ook”
Ja ja …. maar waar heb ik ze ook weer gedaan. Ik duik achter het schot en ga driftig op zoek. Ondertussen ziet Timmy allemaal oud speelgoed voorbij komen, maar gelukkig is ie te moe om het zich te realiseren en om iets te willen.

Pfffff ….. het is 03.30 uur en ik ben op zoek naar Japies, maar wat ben ik blij met mijn reserve-Japies !!
Gelukkig vind ik er al redelijk snel eentje. Dat deze weer een andere is heeft Timmy gelukkig niet door.

Pas de volgende ochtend bij het wakker worden (na nog een paar keer te hebben gespuugd en verschoond te zijn) moet de oude Japie uit z´n slaapzak bevrijd worden. Japie stinkt dan nog steeds en gelukkig kan ik Timmy snel afleiden.

Japie verdwijnt daarna heel zachtjes, zonder (die vervloekte) belletjes te rinkelen, gewikkeld in een handdoek in de wasmand en later in de wasmachine.

Nu maar hopen dat ie rond bedtijd weer droog is.






PS: voor de vaders en moeder onder ons die ook te maken hebben met een favo-knuffel, dit is een erg aardige site om in gedachten te houden: http://www.knuffelkwijtsijt.nl/ .