Ik was pissed

Mannen !
Of misschien beter gezegd: Muzikanten !
Het lijkt ergens misschien wel leuk en apart om met ze samen te leven, maar dat is zeker niet altijd het geval.
Muzikanten hebben namelijk een ander bioritme dan de rest van de mensheid. Of misschien moet ik ze niet zo over 1 kam scheren en het beestje bij zijn naam noemen.
Roland heeft een ander bioritme dan de rest van de wereld. Laat opstaan en laat naar bed. Zo laat naar bed dat het eigenlijk weer vroeg is zeg maar.
Soms kom ik Ro zelfs tegen in de badkamer. Ik van bed naar de wereld, hij van de wereld richting bed.
Ik ben er na al die jaren aan gewend en ben er soms zelfs wel eens blij mee aangezien Ro nogal kan snurken...

Maar vandaag dus niet.
Timmy moest vanmiddag voor het eerst naar school. Een wenmiddag. En Ro zou Timmy ophalen van de creche, naar school brengen en weer ophalen. Om 13.15 uur moest ie op school zijn.
En dus was ik wel wat verbaasd toen ik vanmorgen om een uurtje of 07.00 uur Ro tegenkwam in de badkamer.
"ehm, vergeet je niet dat je Timmy straks moet halen en brengen enzo?"
"nee, ik ga ook op de bank slapen want dan slaap ik minder vast en word ik beter wakker van de wekker"

ik herhaal:

"nee, ik ga ook op de bank slapen want dan slaap ik minder vast en WORD IK BETER WAKKER VAN DE WEKKER"

De wekker (de huistelefoon) stond op 10.30 uur en toen ik wegging naar m'n werk heb ik daar de 2e telefoon bijgelegd met een wekkerinstelling van 10.45 uur. Want om 11.00 uur zouden ook de 2 stagiaires er zijn, dus wakker moest ie worden.

Om 11.00 uur besloot ik voor de zekerheid ook nog maar even te bellen. En om 11.02 uur en om 11.04 uur en om 11.06 uur etc etc. Ik heb zeker wel 20 keer gebeld en wist ook zeker dat de hond mee zou gaan janken, iets waar Ro meestal wel van wakker wordt.
Zou ie dan al aant werk zijn of onder de douche staan misschien? De kans was eigenlijk wel nihil te noemen.
Bellen naar de studio en weer bellen naar huis. Niks, noppes, nada. En ik werd steeds bozer. Grrrrr die kleine had al een wenmiddag gemist omdat wij de betreffende brief niet hadden ontvangen. Of misschien wel ontvangen maar bedolven onder het bouwstof of zoiets. En 1 middagje missen kan dan nog net wel, maar 2 zou toch teveel worden. Dat arme kind. Zou zomaar in het diepe gegooid worden zonder te wennen. Dat vond mijn moederhart niet ok.

Ik was dus al aan het kijken hoe laat ik van het werk zou moeten gaan en welke besprekingen ik dan af zou moeten zeggen en hoezeer ik dan niet hoopte dat Ro gewoon aant werk was en ik voor Piet Snot thuiskwam. En toen bedacht ik me ineens dat de aannemer natuurlijk op steenworp afstand bezig was. Namelijk in ons huis.

Dus die belde ik. En die vertelde dat de stagiaires ook al vaak hadden gebeld. En op de deur hadden gebonsd. En uiteindelijk maar weer weg zijn gegaan. Maar hij vertelde ook dat klusbert een sleutel heeft, dus die zou eventueel naar binnen kunnen, maar of dat zou mogen....
Mogen ? Mogen ? Moeten !! Riep ik.
En dus ging klusbert richting studio en werd ik zo'n 10 minuten later teruggebeld door de aannemer. Ro was gespot. Op de bank. In coma. Niet wakker te krijgen. Totdat klusbert aan z'n neus ging trekken. Toen werd ie wakker.

Klusbert is het een kwartier later nog een keer gaan checken. Of ie ook echt was opgestaan en niet weer achterover op de bank in slaap was gevallen.

Pffff, op het nippertje allemaal. Waar die verbouwing allemaal niet goed voor is. Maar ik hou m'n hart vast dat Ro in januari die kleine naar school moet gaan brengen iedere ochtend.