Goed geregeld al zeg ik het zelf

Toen ik gisteravond naar bed ging realiseerde ik me ineens dat het gister best een bijzondere dag was. Niet door dat hele Joran verhaal (alhoewel, HOERA dat ze 'm hebben, nu lekker laten wegrotten in een Peruaanse cel. En nee, voor Joran geldt niet onschuldig totdat tegendeel is bewezen. Althans, niet in het gevoel van de mensen).
Niet door Joran dus. Niet omdat het de herdenkingsdag van 1 of andere wereldreddende knakker was, niet omdat het de dag van de martelaren in Uganda was, niet omdat het 31 jaar geleden was dat er ook al een giga-olielek was (ergens in de Golf van Campeche), niet omdat het de geboortedag was van Josephine Baker (hoera voor Wiki) en ook niet omdat Rue McClanahan (Blanche uit Golden Girls) overleed.
Niks van dat alles.Gister was een bijzondere dag omdat het de laatste officiële dag van mijn zwangerschapsbevallingsverlof was. Kwam ik achter toen ik in bed stapte dus.

Vrijdag is altijd al een vrije dag voor mij, zaterdag en zondag werk ik natuurlijk niet en maandag had ik dus weer moeten beginnen. Had weer moeten beginnen. Want ik hoef dus niet te beginnen. Thank god.
Ondanks dat dat verlof dus afloopt. Ik heb namelijk nog zo'n 2 maanden vrij. Ik herhaal even: nog 2 maanden vrij. Vakantie. En ouderschapsverlof. 2 maanden !! 2 maanden met zon. Toch?
Goed gepland niet?

En als ik dan weer moet gaan beginnen, ergens halverwege augustus, tegelijk met Timmy's eerste schooldag na de zomervakantie, dan hoef ik (voorlopig) nog maar 3 dagen te werken. In plaats van 4.

Ik zeg nog een keert HOERA, voor het ouderschapsverlof deze keer !

En nu ga ik van de zon genieten.