Ik SMSde het net naar een jarige vriendin, time flies. Maar echt, het is ook zo. Time flies. Heul hard.
Zo hard dat je de dingen die je in die tijd had willen doen dus niet voor elkaar krijgt. Ik niet in ieder geval. En hoe dat komt... geen idee. Op de hormonen kan ik het eigenlijk niet meer gooien nu.
Zo wilde ik dus in mijn zwanger- / bevallings- / ouderschapsverlof / vakantie (totaal 6 maanden) op z'n minst Timmy's fotoboekjes maken. Baby / dreumes / peuter / kleuter. En ik wilde heel veel caches gaan vinden en ook nog de 3 boeken van Stieg uitlezen. Allemaal maar een beetje gelukt. Timmy's foto's heb ik een klein betejeuitgezocht, ik heb een paar caches gevonden en ik heb 2 boeken van Stieg gelezen. In het derde deel ben ik bezig. Al heel lang. Zo lang dat je iedere keer weer opnieuw moet beginnen met lezen, want hoe zat het nou ook alweer.
Ik heb nu dus nog anderhalve week om deze 3 dingen voor elkaar te krijgen en dat gaat dus niet lukken. Anderhalve week mensen ! En dan moet ik weer aan het werk, an die arbeit. Ik weet niet zo goed of ik er zin in heb. Gisteravond in bed ben ik eens terug gaan denken aan de laatste weken voor mijn verlof. Heel kort en toen heb ik het snel weer geblockt. Oh ja ... ellende ellende. Dingen die niet goed gaan,. ergernissen frustraties. Misschien gevoed door de hormonen (vast een beetje), maar ongetwijfeld ook gewoon omdat het zo is.
Toen ik met verlof ging heb ik alles heerlijk opzij kunnen zetten. Af en toe een mailtje aan collega's over hoe het ging, maar vooral niet teveel en vooral niet meegedacht. Maar dat houdt op. Eerdaags moet ik weer vroeg op, in de auto richting hoofdstad en werken.
Zal wel even wennen worden aan het nieuwe ochtendritme. Zomervakantie is dan ook over, dus Timmy weer naar school en Roaslietje voor het eerst naar de creche. En afkicken van Twitter ook. En van blogjes lezen / schrijven wanneer ik dat wil en van uitslapen en van boodschappen midden op de dag doen.
Gelukkig ga ik in eerste instantie 3 dagen werken i.p.v. 4. Dus dat scheelt al wel iets. En misschien krijg ik er in de loop van de anderhalve week ook wel weer een beetje zin in... zou kunnen. Theoretisch.
9 opmerkingen:
Ja. Dit herken ik dus wel. Alleen dan niet die zes maanden, ik heb nu nog een week of vijf en dan is het weer voorbij. En ik weet nog niet zo goed hoe ik dat allemaal ga vinden.
Geniet nog even van de komende anderhalve week. En schiet eens op met die fotoboeken! :-)
Of toch misschien iets heel anders gaan doen??
Tja, dit is wel een periode waarin je even heel goed van een afstandje kan nadenken over wat je precies wilt (Caroline heeft gelijk :-)
En wie weet is het ook zo dat je het zometeen wel weer lekker vindt om even weg te zijn van het huis-met-kinderen-gedoe.
Ben heeeel benieuwd hoe dit afloopt! Houd ons op de hoogte.
Nog maar anderhalve week?! Time flies. Echt. Ik moet ook nog niet dénken aan werk. Officieel moet ik (volgens mij, want dat heb ik nog steeds niet gehoord van m'n werk) begin september weer aan de slag. Maar met wat extra verlof enzo, hoop ik het minstens nog een maand te kunnen rekken. Want ik heb ook nog helemaal geen zin.
Misschien is het wel psychologisch bepaald dat we onze kinderen helemaal niet uit handen willen geven...
Heel herkenbaar. Ik was in mijn zwangerschapsverlof ook altijd helemaal los van mijn werk en ben ook twee keer direct na en een vlak erna van baan verwisseld. Vast geen toeval.
Geniet nog even van je laatse anderhalve week en hopelijk valt het mee. En anders... het roer om?
Wel prachtig, dat je het zo goed hebt kunnen loslaten! En het klinkt in ieder geval wel alsof je rustig weer kunt opbouwen en beginnen.
Opstarten na lang verlof is zo-wie-zo niet leuk. Wie weet valt het wel mee en ben je over een paar weken ook weer blij dat je kan werken... Of overdrijf ik nu een beetje?
Nee dat is idd niet leuk, je kids weer uit handen geven en dan aan het werk. Ik hoop dat je laatste week nog even heerlijk relaxed is en misschien komt die zin vanzelf nog komende week...
Ja de tijd vliegt ook inderdaad. Ook ik heb heel veel plannen en ideeën en to-do-lijstjes voor in mijn vakantie-zwangerschaps-bevallings-verlof. Er is inmiddels een week voorbij. En van wat ik wilde doen, is nog minder dan de helft gedaan.
Door jouw blogje besef ik dat ik mezelf weer even een schop onder de kont moet geven. Want voor ik het weet ligt er een klein hummeltje in mijn armen en kom ik aan al die to-do-lijstjes voorlopig helemaal niet meer toe.
Geniet van je laatste dagen verlof en heel veel succes met het nieuwe werkritme oppakken straks!
Een reactie posten