bevallen deel 4 / de nachtzuster

De nachtzuster

aan wie ik vervolgens weer werd overgedragen was, in tegenstelling tot al haar collega's, geen warm lief, zelfs geen vriendelijk typje.
Ro was ondertussen naar huis om te slapen en de hond uit te laten (in de andere volgorde), dus ik was alleen met de zuster in kwestie.
Ze wees me waar de douche was en dreutelde wat nutteloos achter me aan. Echt. Als ik was gevallen (en die kans is best aanwezig na zo'n bevalling) had ze me no way opgevangen. Vervolgens verdween ze uit het zicht en toen ik klaar was met douchen hoorde ik dat ze aan het bellen was met de gynaecoloog.
Iets over een mevrouw die het in haar hoofd gehaald had om om pijnstilling te vragen. DOOR DE TELEFOON. *quote*ze was nog geeneens IN het ziekenhuis *unquote* Vantevoren al om pijnstilling vragen. Belachelijk natuurlijk. De nachtzuster had het een beetje afgehouden hoor, zei ze vol trots tegen de gyn.
Ondertussen stond ik daar te zoeken naar kraamverband, want dat moest daar ergens liggen. Had ze gezegd.
Toen ze de telefoon ophing kreeg ik ook nog een soort van sneer. Of eigenlijk kreeg Ro die. Dat het vrij druk was en dat ze maar met z'n 2en waren en dat met het douchen meestal DE man nog wel aanwezig was. Ja, als ze me niet 3 uur hadden laten liggen was ie er misschien nog wel geweest, maar dat was dus niet het geval.

Nadat ik me dan eindelijk aangekleed had reed ze met rolstoel naar mijn kamer. Dus ik maak onderweg nog een sociaal-overwogen opmerking. Tsja, ik bedoel, als er wat aan de hand zou zijn, zou zij mijn reddende engel moeten zijn, die moet je dan maar niet tegen je in het harnas jagen door te zeggen wat je vindt. Vond ik. Toen.
Dus ik zei iets van: "nou, goh, gelukkig komen er van die leuke kindjes uit, is niet niks, zo'n (iedere) bevalling" Waarop de zuster ijskoud en totaal ongeínteresseerd zei: "ik weet het niet, ik ben niet bij de bevalling geweest". Hap, mijn mond gesnoerd.

Ze dropt me af, haalt het meisje uit d'r plastic bakje en zegt iets van: "ze zal wel bij je willen" en loopt weg om pas de volgende ochtend heeeeel vroeg weer terug te komen om ineens controles te komen doen.
Dus geen uitleg over wel of niet voeden zo'n eerste nacht, hoe het ook weer zat met hechtingen en plassen en vegen (niet vegen --> spoelen), waar die voor-als-er-iets-is-knop uberhaupt gebleven was, of even de moeite doen om de knop binnen mijn bereik te hangen. Nee hoor, niks van dat al.
En dusook niet terugkomen om de baby weer even terug in d'r bakje te leggen. Dus moest ik sowieso zelf m'n bed uit om OF op die bel te drukken (die ergens achter m'n bed hing) of om die kleine terug te leggen.
Was ik even blij dat ik niet zo'n wrak was als bij Timmy. Toen kon ik niet eens omdraaien of bewegen wegens zwaar pijnlijk stuitje, laat staan m'n bed uit.

Natuurlijk heb ik die nacht weinig geslapen. Heen en weer geloop van mensen, huilende baby's, baby's die voeding moeten, controles die schijnbaar midden in de nacht moeten plaatsvinden.
Bij mij was alles OK en ik mocht de volgende ochtend naar huis. En dat gebeurt dan ook eindelijk als Ro wakker is geworden van mijn schoonmoder naast z'n bed, hij Timmy heeft gehaald bij mijn ouders en de kamer waar ik lig heeft gevonden.

Yeah ! Naar huis.