Sint Maarten

Een kleine anekdote.

Kleine Linda gaat met vriendjes en vriendinnetjes, plastic zakje en lampion op pad. Snoep collecteren en af en toe een verdwaalde mandarijn die uiteindelijk in de fruitschaal van moeders eindigde.
De avond begint aardig. Sinte sinte Maarten, de koeien hebben staarten. En het is droog weer. Ook altijd fijn.
4 deuren verderop voltrekt zich het betreffende drama. De aktie die leidde tot een trauma over Sint Maarten. Of eigenlijk meer een trauma tot de buren die woonde achter die deur.

Stel je voor. Allemaal kindjes voor de deur. We bellen aan. Linda staat een beetje vooraan, maar niet helemaal. Waardoor Linda dus midden in de vuurlinie staat.
Of de deur nou open ging en de buurman in de (veilige) opening stond en wij al aan het zingen waren of dat we nog aan het wachten waren op een teken van leven aan de andere kant van de deur. Ik weet het niet meer.
Het enige wat ik nog weet dat ik geheel onverwacht ineens drijfnat was. Van top tot teen. Door het water dat uit de emmer van de buurvrouw kwam. Van 2 hoog af.
Geen snoepjes. Zelfs geen mandarijnen. En bak water konden we krijgen.

Nadat ik druipend in een woonkamer vol met verjaardagsvisite (paps jarig op 11-11) had staan huilen (denk ik) is paps maar even meegegaan om te vragen waar dat nou op sloeg dan.

Het commentaar van de buurman: "mijn vrouw houdt niet zo van kinderen" .

Als straf hebben mijn neef en ik de week erna heul veul besjes met een blaaspijp door het open raam naar binnen geblazen. Ik hoop dat ze op / in hun bed of hoogpolige tapijt belandt zijn en lekker zijn ingelopen en heel veel rotzooi hebben gemaakt.
Of dat ze vol met ongedierte zaten. Die besjes. En dan daarna ook hun bed.
Ofzoiets.