Zou het weer een nieuw hormoongolfje zijn?
Die ervoor zorgt dat ik vandaag misschien een beetje te snel op VERZENDEN klik?
Ik reageer op blogjes waar ik normaal eigenlijk alleen maar lurk (=meelees) of waar ik dan wel wil reageren maar mijn eerste reactie bij nader inzien toch suf vind en dus toch maar niet op die VERZEND-knop druk.
Maar das dan nog wel OK en positief uit te leggen. Althans, ik vind het zelf ook wel fijner als mensen wel reageren in plaats van niet (met als grootste ergernis: een anonieme reactie, daar wordt ik zoooo nieuwsgierig van). Dus dat mijn reacties dan niet echt inhoud hebben doet er dan niet toe.
Maar ik drukte dus ook een paar keer te snel op de VERZEND knop van mijn e-mail. Opt werk.
En dat moet ik dus eigenlijk niet doen. Zeker niet als mijn e-mail een reactie is op een ontvangen e-mail of mededeling die me niet aanstaat.
Normaal weet ik dat wel van mezelf en gaat het als volgt:
Linda ontvangt e-mail
Linda´s oren stomen
Linda typt driftig een reactie zonder het mailadres van de soon-to-be-ontvangende-persoon vast in het betreffende vakje te zetten (voor het geval je geheel per ongeluk of automatistisch (jaja, ik weet het) toch op die VERZEND knop drukt)
Linda slaat bericht op in concepten
Linda loopt naar een willekeurige collega waarvan ze weet dat die toch wel aan haar kant staat
Linda blaast stoom af bij die betreffende collega
Linda gaat weer terug naar haar eigen werkplek, opent de conceptenmap en leest de mail nog een keer door
Linda past mail aan naar iets minder direct en iets politieker correct en drukt dan op de VERZEND knop
Want hoe eerljik het misschien ook is om meteen je eerste reactie te geven. Het is gewoon echt niet altijd even handig. Althans … in mijn geval. En al helemaal niet in mijn zwangere geval.
Kijk, je hoeft niet je mening onder stoelen of banken te steken en je mag best (“moet” misschien wel) je mening geven. Maar er zijn natuurlijk verschillende manieren om een mening over te brengen.
En zeker als het om zakelijke belangen gaat. Dat je graag nog iets gedaan wilt krijgen van de betreffende ontvangende persoon.
Nou ja, en vandaag drukte ik dus al na actie nummer 3 op de VERZEND knop en liep ik daarna pas richting collega om stoom af te blazen. De ontvangende partij van mijn mail was niet blij.
Nah ja, op zich natuurlijk SWAH. Hetgeen ik typte was / is mijn mening. Geeft ook verder niet. So be it.
Ik vraag me allleen af waarom ik afweek van mijn ingebakken veiligheidsnet.
maandag 14 december 2009
Ik drukte te snel vandaag
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
5 opmerkingen:
Hihihi, tja, die hormonen zorgen voor minder remmingen. Ik heb tijdens mijn zwangerschap ook een keer een collega eens even flink verteld wat ik van zijn onterechte kritiek vond. Iedereen viel steil achterover, want zo kenden ze me niet.
Moest ik bij de baas komen. Schrok me rot. Kreeg ik groot gelijk. Persoon in kwestie moest niet zeuren en het was goed dat ik hem dat een keer duidelijk had gemaakt. :-)
Nou, niet te snel bij mij hoor. Ik vond het helemaal leuk, dat je een reactie achterliet. En ook nog zo'n goeie! ;-)
ja dat zijn de hormonen....meid ......enne was de mail errug??
is toch gezellig, zo kom ik ook eens bij jou langs ;) enne toen ik zwanger was was ik echt emotioneel incontinent, alles stroomde er gewoon uit, positief en negatief. Het ging ook weer gewoon over toen ik eenmaal ontzwangerd was (alleen huil ik nu bij films en zo, dat deed ik vroeger nooit)
@Valez: hahaha ... nou ja, bij mij zijn ze wel wat gewend. Ook als ik niet zwanger ben zeg maar.
@Cisca: wanneer kom je?
@Ilse: nou ja, erg erg... er stond wel wat ik ervan vond en dat was niet heul positief. Ontvanger in kwestie heeft me ondertussen irl gezegd dat we even moeten "bijpraten". Dus het komt wel weer goed. Denk ik.
@Anita, jewel, is ook zo natuurlijk. Gezellig.
Volgens mij had ik de eerste keer helemaal niet zo'n last van die hormonen. En trouwens ook niet van die buik en moeheid en steken en en en .... enzo.
Een reactie posten