Soort van klaar voor

Het is best even wennen. En stil. Zo'n leeg hoofd. Nou ja, bijna leeg hoofd.

Van de dingen die 2 logjes geleden nog moesten gebeuren zijn er niet zoveel meer over. Morgen ga ik naar de kapper en ik moet dus nog cadeautjes scoren die de kids aan elkaar kunnen geven.
Die van de baby aan Timmy is inmiddels al besteld en onderweg en die van Timmy aan de baby kan altijd nog een knuffel uit het ziekenhuis worden.

Babykamer = af.

Mijn tas staat nagenoeg compleet klaar. Timmy's tas ook. Ook opvang voor Timmy en back-up voor de opvang van Timmy geregeld.
Ik heb er zelfs aan gedacht om de beveiligingscode van mijn Iphone tijdelijk uit te schakelen zodat iedereen altijd bij het telefoonnummer van de verloskundige kan. Die natuurlijk ook in alle huistelefoons staat geprogrammeerd en die ik NU ook nog even aan Ro's mobiele telefoon ga sturen.Check.

Uitdeelchocolaatjes met roze muisjes voor Timmy op school. En eigenlijk moet ik ook nog iets voor de BSO, maar dat vind ik minder belangrijk eigenlijk. Desnoods worden dat maar gewoon beschuitjes met muisjes..
Die ik trouwens wel nog even moet kopen, die muisjes. Maar dat kan Ro natuurlijk ook even doen na de bevalling.

Ik ben jarig geweest, dus de belangrijkste en eerste te-ontwijken-datum is voorbij. Nog 2 te gaan.

Qua naam hebben we overeenstemming. Soort van. Niet mijn nummer 1. Wel een naam die lang op nummer 2 stond (en ondertussen eigenlijk een beetje gedaald was). Ik probeer eraan te wennen en dat gaat vast lukken.
Tenzij er ineens een leukere naam voorbij komt die we allebei leuker vinden gaat dit 'm dus worden. Of tenzij Ro ineens toch wil switchen  naar mijn nummer 1.

Lichamelijk gezien word ik steeds zwangerder. Mijn enkels zijn verdwenen en zelfs de meest loszittende sokken laten afdrukken na. Vocht. Vooral dus in m'n enkels en in m'n gezicht. Doe maar geen foto's meer.
Na het loopje van huis naar Timmy's school en weer terug ben ik stuk (en dat is echt maar  een  heel klein stukje, wel een beetje berg-op, dat wel) en als ik 1 been optil om een broek of sok aan te trekken dan roept mijn bekken heel hard: HO HO.
Slapen gaat ook niet zo best. Schijnbaar wil ik veel draaien in mijn slaap en dat gaat natuurlijk lang niet zo makkelijk. Spierpijn in je buik krijg je ervan. En maagzuur en onrustige benen maken het ook niet makkelijker.

De verloskundige constateerde vandaag dat het meiske (met naam nu dus eigenlijk) is ingedaald en er dus klaar voor is.En ook dat is te voelen. Af en toe een grote druk op m'n bekken / hele onderstel.

Eigenlijk kan ik niet echt meer iets verzinnen wat af MOET voor de bevalling. Nou ja, het zou wel fijn zijn als de verwarmingsketel het weer goed zou doen. Vandaag hebben ze de vloerverwarming in de badkamer aangekoppeld en sindsdien valt de thermostaat en/of de ketel aldoor uit. De aannemer is nog wel langs geweest vanavond (nadat zijn klusmaat eerder al geweest was) en dacht dat ie het gefikst had, maar dat bleek dus niet helemaal zo te zijn aangezien de thermostaat (en dus ook de ketel?) later nog een keer uitviel.
Ik ga er maar vanuit dat dit morgen gemaakt wordt en dat ik niet vannacht ga bevallen. Of anders heeeel snel naar het ziekenhuis.

Qua verbouwing gaan we het niet af krijgen voor de bevalling, maar dat vind ik niet zo erg. Het belangrijkste is allemaal af en ze zitten mij niet in de weg verder.Ergens volgende week zal de steiger die rond het huis staat weggehaald worden. Dus dat staat dan meteen weer een beetje beter.

Nou ja, dat dus.
Vandaag wist ik ineens even niet meer wat ik moest doen en zodoende ben ik nog nooit zo bij geweest met de was en stond ik zelfs (stoffen) placemats te strjjken. Hormonen icm niks te doen, dat kan niet anders, vooral die hormonen. Ik zou anders echt NOOIT placemats gaan strijken. Belachelijk. Wie doet dat nou.
Oh ja, en ik kocht plantjes. Veels teveel plantjes. Te weinig potten en te weinig plek om ze neer te zetten. Kwam ik achter. Toen ik al thuis was.

Morgen dus naar de kapper en een kopje thee drinken bij een vriendin. En daarna niks meer.
En tegen de tijd dat ik daaraan gewend ben zal het meiske er ondertussen wel zijn denk ik.